Kushal Konwar Biography in Assamese। কুশল কোঁৱৰৰ জীৱনী

কুশল কোঁৱৰ অসমৰ এজন ভাৰতীয়-অসমী স্বাধীনতা সংগ্ৰামী আছিল আৰু তেওঁ ভাৰতৰ একমাত্ৰ শ্বহীদ আছিল যাক ১৯৪২-৪৩ চনৰ ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনৰ অন্তিম পৰ্যায়ত ফাঁচী দিয়া হৈছিল।

প্ৰাৰম্ভিক জীৱন, শিক্ষা আৰু কাম Kushal Konwar Biography in Assamese

কুশল কোঁৱৰৰ জন্ম হৈছিল ১৯০৫ চনৰ ২১ মাৰ্চত অসমৰ আধুনিক গোলাঘাট জিলাৰ সৰুপথাৰৰ ওচৰৰ বালিজানত। তেওঁৰ পৰিয়ালটো নাথ ৰাজ্যৰ ৰাজপৰিয়ালৰ পৰা আহিছিল আৰু “কোঁৱৰ” উপাধি ব্যৱহাৰ কৰিছিল, যাক পিছলৈ এৰি দিয়া হৈছিল। কুশলে বেজবৰুৱা বিদ্যালয়ত পঢ়িছিল। ১৯২১ চনত স্কুলত থাকোতে গান্ধীজীৰ অসহযোগ আন্দোলনৰ আহ্বানৰ দ্বাৰা তেওঁ অনুপ্ৰাণিত হয় আৰু ইয়াত সক্ৰিয় অংশগ্ৰহণ কৰে। গান্ধীজীৰ স্বৰাজ, সত্য আৰু অহিংসাৰ আদৰ্শৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হৈ কোঁৱৰে বেংমাইত এখন প্ৰাথমিক বিদ্যালয় স্থাপন কৰে আৰু ইয়াৰ সন্মানীয় শিক্ষক হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে। পিছত, তেওঁ বালিজান টি ইষ্টেটত কেৰাণী হিচাপে যোগদান কৰে য’ত তেওঁ কিছু সময়ৰ বাবে কাম কৰিছিল। অৱশ্যে, স্বাধীনতাৰ আত্মা আৰু মহাত্মা গান্ধীৰ আহ্বানে তেওঁক স্বাধীনতা আন্দোলনত নিজকে আন্তৰিকতাৰে সমৰ্পিত কৰিবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল। তেওঁ কংগ্ৰেছ দলৰ আয়োজন কৰিছিল আৰু সত্যাগ্ৰহত সৰুপথাৰ অঞ্চলৰ লোকসকলক নেতৃত্ব দিছিল আৰু ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে অসহযোগ আন্দোলন কৰিছিল। তেওঁ সৰুপথাৰ কংগ্ৰেছ কমিটিৰ সভাপতি নিৰ্বাচিত হৈছিল। Kushal Konwar Biography in Assamese

ৰাজকীয় বংশ

কুশল কোঁৱৰৰ পূৰ্বপুৰুষসকলক ১৯০৫ চনত গোলাঘাট জিলাৰ ঘিলাধাৰী মৌজাৰ (পূৰ্বতে গীতাগাৰ জিলাৰ অন্তৰ্গত) নামৰ গাওঁখনত মধ্যবিত্ত পিতৃ-মাতৃৰ জন্ম হোৱা বুঢ়া-মাতৃৰ পৰা পোৱা যায়, কুশল কোঁৱৰ তেওঁৰ সময়ৰ আন যুৱকসকলৰ দৰেই আছিল, যি এক শান্ত পাৰিবাৰিক জীৱন যাপন কৰিছিল। কিন্তু ১৯২৫ চনৰ পৰা তেওঁ মহাত্মা গান্ধীৰ প্ৰভাৱত আহে আৰু ইয়াৰ ফলত তেওঁৰ জীৱনৰ গতিপথ সলনি হয়। তেতিয়াৰ পৰা, কুশল কোঁৱৰে নিৰামিষভোজী হৈ থকাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল আৰু শ্ৰীমদ ভগৱাদ গীতাক তেওঁৰ একমাত্ৰ সংগী হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছিল। ১৯৩১ চনত গান্ধীজীৰ নেতৃত্বত নিমখ সত্যাগ্ৰহৰ পৰা আৰম্ভ কৰি, কোঁৱৰে আনকি নিমখ গ্ৰহণ কৰাও বন্ধ কৰিছিল। তেওঁ জীৱনৰ শেষ মুহূৰ্তলৈকে এই প্ৰতিশ্ৰুতিবোৰ পালন কৰিছিল। কুশল কোঁৱৰ সৰুতে শান্ত আৰু সত্যপ্ৰেমী আছিল – তেওঁ তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃ সোণাৰাম কোঁৱৰ আৰু কানকেশ্বৰী কোঁৱৰৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী হিচাপে লাভ কৰা বিশেষত্ববোৰ। পিতৃ-মাতৃৰ পঞ্চম সন্তান কুশল কোঁৱৰে ১৯১৮ চনত প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ শিক্ষা সম্পূৰ্ণ কৰে আৰু গোলাঘাটৰ বেজবৰুৱা মধ্য ইংৰাজী বিদ্যালয়ত নামভৰ্তি কৰে

ভাৰত ত্যাগ আন্দোলন

১৯৪২ চনৰ ৮ আগষ্টত কংগ্ৰেছ ৱৰ্কিং কমিটিয়ে বোম্বাইত অনুষ্ঠিত বৈঠকত “ভাৰত ত্যাগ” প্ৰস্তাৱ গৃহীত কৰে। এই প্ৰস্তাৱটোৱে ভাৰতৰ মাটিৰ পৰা ব্ৰিটিছসকলক সম্পূৰ্ণৰূপে প্ৰত্যাহাৰ কৰাৰ দাবী জনাইছিল। ব্ৰিটিছে মহাত্মা আৰু সকলো কংগ্ৰেছ নেতাক গ্ৰেপ্তাৰ কৰি আৰু তেওঁলোকক কাৰাগাৰত ৰাখি প্ৰতিক্ৰিয়া ব্যক্ত কৰিছিল। সমগ্ৰ ভাৰততে, ই ব্ৰিটিছসকলৰ বিৰুদ্ধে এক ব্যাপক গণ আন্দোলনৰ সৃষ্টি কৰে। জাতি, ধৰ্ম আৰু ধৰ্মৰ মাজেৰে কাটি মানুহে “বন্দে মাতৰম” শ্লোগান দি ৰাজপথলৈ ওলাই আহিছিল। গান্ধীজীয়ে শান্তিপূৰ্ণ অসহযোগ আৰু ধৰ্ণাৰ বাবে আবেদন কৰা স্বত্বেও, বহুতো অঞ্চলত মানুহে কাৰ্যালয় জ্বলাই দিয়া আৰু চৰকাৰী সম্পত্তি ক্ষতিগ্ৰস্ত কৰা, পথ, ৰেল আৰু দূৰসংযোগ নেটৱৰ্ক ব্যাহত কৰাৰ ফলত হিংসাত্মক ঘটনা সংঘটিত হয়।

১৯৪২ চনৰ এই ঐতিহাসিক আন্দোলনত অসমৰ কিছু সংখ্যক লোকেও স্বতঃস্ফূৰ্তভাৱে যোগদান কৰিছিল। অসম প্ৰদেশ কংগ্ৰেছৰ দুজন নেতা গোপীনাথ বৰদলৈ আৰু সিদ্ধিনাথ শৰ্মাক ব্ৰিটিছে ধুবুৰীত কংগ্ৰেছ ৱৰ্কিং কমিটিৰ বৈঠকত অংশ গ্ৰহণ কৰি বোম্বাইৰ পৰা উভতি অহাৰ সময়ত গ্ৰেপ্তাৰ কৰে। আন কংগ্ৰেছ নেতা যেনে বিষ্ণুৰাম মেধি, বিমলা প্ৰসাদ চলিহা, মোঃ তায়েবুলা, ওমিও কুমাৰ দাস, দেৱেশ্বৰ শৰ্মা আদিক অসমৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা গ্ৰেপ্তাৰ কৰি কাৰাগাৰত পেলাই দিয়া হয়। অসমো ভাৰতৰ বাকী অংশৰ দৰে জ্বলি গৈছিল আৰু বহুলোকে হিংসাত লিপ্ত অহিংসাৰ পথ এৰি গৈছিল। Kushal Konwar Biography in Assamese

১৯৪২ চনৰ ১০ অক্টোবৰত, ৰাতিপুৱা ঘন কুঁৱলীত লুকাই থকা, কিছুমান লোকে গোলাঘাট জিলাৰ সৰুপথাৰৰ ওচৰত ৰেলপথৰ কেইটামান স্লিপাৰ আঁতৰাই পেলাইছিল। এখন সামৰিক ৰেল লাইনচ্যুত হৈছিল আৰু বহুতো ব্ৰিটিছ আৰু আমেৰিকান সৈন্যই প্ৰাণ হেৰুৱাইছিল। ব্ৰিটিছ সেনাই লগে লগে অঞ্চলটো ঘেৰাও কৰিছিল আৰু অপৰাধীসকলক ধৰিবলৈ অভিযান আৰম্ভ কৰিছিল। অঞ্চলটোৰ নিৰীহ লোকসকলক ঘূৰাই অনা হৈছিল, মাৰপিট কৰা হৈছিল আৰু হাৰাশাস্তি কৰা হৈছিল। ব্ৰিটিছ আৰক্ষীয়ে সন্ত্ৰাসৰ এই ৰাজত্বকালত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল য’ত মানুহক মাৰপিট কৰা হৈছিল আৰু গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হৈছিল।

কুশল কোঁৱৰক ৰে’ল ধ্বংসৰ মুখ্য ষড়যন্ত্ৰকাৰী বুলি অভিযোগ কৰি ব্ৰিটিছ আৰক্ষীয়ে তেওঁক গ্ৰেপ্তাৰ কৰে। গান্ধীজীৰ এজন উৎসাহী অনুগামী আৰু তেওঁৰ অহিংসাৰ নীতি, কুশল ধ্বংসাত্মক পৰিকল্পনা আৰু কাৰ্যৰ বিষয়ে অজ্ঞ আছিল। তেওঁ নিৰ্দোষ আছিল কিন্তু আৰক্ষীয়ে তেওঁক ৰেল ধ্বংসৰ মাষ্টাৰমাইণ্ড হিচাপে অভিযুক্ত কৰিছিল। তেওঁক গোলাঘাটৰ পৰা অনা হৈছিল আৰু ১৯৪২ চনৰ ৫ নৱেম্বৰত তেওঁক জ্যোতি কাৰাগাৰত ৰখা হৈছিল।

মুখ্যমন্ত্ৰী হামফ্ৰিৰ আদালতত কুশল কোঁৱৰক দোষী ঘোষণা কৰা হৈছিল, যদিও তেওঁৰ বিৰুদ্ধে এটাও প্ৰমাণ নাছিল। কুশলক ফাঁচী দি মৃত্যুদণ্ড দিয়া হৈছিল। তেওঁ ৰায়টো সন্মানৰ সৈতে গ্ৰহণ কৰিছিল। যেতিয়া তেওঁৰ পত্নী প্ৰভৱতীয়ে তেওঁক যোৰহাট কাৰাগাৰত সাক্ষাৎ কৰিছিল, তেতিয়া তেওঁ তেওঁক কৈছিল যে তেওঁ গৌৰৱান্বিত যে ঈশ্বৰে তেওঁক দেশৰ বাবে সৰ্বোচ্চ বলিদান দিয়া হাজাৰ হাজাৰ বন্দীৰ ভিতৰত একমাত্ৰ ব্যক্তি হ’বলৈ বাছনি কৰিছে। কুশলে তেওঁৰ বাকী থকা দিনবোৰ জ্যোতি কাৰাগাৰৰ মৃত্যুশাৰীৰ কোষত প্ৰাৰ্থনা আৰু গীতা পঢ়ি অতিবাহিত কৰিছিল।

শ্বহীদ

১৯৪৩ চনৰ ১৫ জুনৰ পুৱা ৪:৩০ বজাত কুশল কোঁৱৰক জ্যোতি কাৰাগাৰত ফাঁচী দিয়া হয়। মহাত্মাই এইদৰে কৈছিল: “তেওঁ অকলে এজন প্ৰকৃত সত্যাগ্ৰহী হ’ব পাৰে যি জীয়াই থকা আৰু মৰাৰ কলা জানে।”

পৰিয়াল

কুশল কোঁৱৰে সৰু অৱস্থাত প্ৰভাৱতীক বিয়া কৰাইছিল আৰু খগেন আৰু নগেন নামৰ দুটা পুত্ৰ আছিল। দুয়োজন পুত্ৰৰ মৃত্যু হৈছে। তেওঁৰ স্বৰ্গীয় ডাঙৰ পুত্ৰ খগেন কোঁৱৰৰ এগৰাকী পত্নী, পাঁচজন পুত্ৰ আৰু পাঁচজনী কন্যা আছিল যি এতিয়াও জীয়াই আছে। স্বৰ্গীয় নগেন কোঁৱৰৰ পৰিয়ালৰ পত্নী আৰু দুই পুত্ৰও এতিয়াও জীয়াই আছে আৰু গুৱাহাটীত বাস কৰে।

মৃত্যু

১৯৪৩ চনৰ ১৫ জুনৰ পুৱা কুশল কোঁৱৰক যোৰহাট কেন্দ্ৰীয় কাৰাগাৰত ফাঁচী দিয়া হয়।

You also Read

• Mula Gabharu Biography in Assamese। মূলা গাভৰুৰ জীৱনী
• Maniram Dewan Biography in Assamese । মণিৰাম দেৱান জীৱনী
• গমধৰ-পিয়লি-জীউৰাম-তীৰত সিং
• Kanaklata Barua and Mukunda Kakoti in Assamese কনকলতা বৰুৱা

বহলাই পঢ়ক Read Full Details about Kushal Konwar

কুশল কোঁৱৰৰ জীৱনী Kushal Konwar Biography in Assamese

যিসকলে দেশৰ বাবে আত্মবলিদান দিবলৈ হাঁহিমুখে আগুৱাই আহিছে, সেইসকলৰ কথা স্মৰণ কৰিলেই প্রথমে কুশল কোঁৱৰৰ কথাই মনত ভাহি আহে। বিয়াল্লিছৰ গণ আন্দোলনৰ ছহিদ কোঁৱৰে ভগৎ সিং, ক্ষুদিৰাম বসু, উধম সিং আদিৰ দৰেই মহান আত্মত্যাগৰ উজ্জ্বল উদাহৰণ প্রতিষ্ঠা কৰিলেও তেওঁ ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ৰ মর্যাদা নাপালে। ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনত অসমৰ মুঠ পাঁচগৰাকী জাতীয় বীৰে ফাঁচিশালত মূৰ পাতি প্রাণাহুতি দিছিল। ১৮৩০ত ব্রিটিছৰ বিৰুদ্ধে সশস্ত্র সংগ্রাম কৰাৰ অপৰাধত শিৱসাগৰ পুখুৰীৰ পাৰত পতা ফাঁচিকাঠত পিয়লি বৰফুকন আৰু জীউৰাম দুলীয়া বৰুৱাই প্রাণ দিলে। তাৰ পাছত ১৮৫৮ত যােৰহাটতমণিৰাম দেৱান আৰু পিয়লি বৰুৱা আৰু ১৯৪৩ত ফাঁচিকাঠত প্রাণ দিয়া শেহৰজন অসমীয়া সংগ্রামী কুশল কোঁৱৰ। মাথোঁ দেশৰ বাবে ফাঁচিকাঠত প্রাণ দিয়া শ্বহীদ হিচাপেই কুশল ‘অমৰ নহয়, তেওঁৰ জ্ঞান-বৌদ্ধিকতা, দার্শনিক চিন্তা, অসীম সাহস আৰু ত্যাগৰ মাজেৰেহে কোঁৱৰ শ্রেষ্ঠত্ব প্রতিপন্ন হয়।

১৯০৫ৰ ২১ মার্চত গােলাঘাট জিলাৰ ঘিলাধাৰী মৌজাৰ চাওদাং চাৰিআলিত কুশল কোঁৱৰৰ জন্ম। পিতৃ সােণাৰাম কোঁৱৰে কাঠৰ ব্যৱসায় কৰিছিল আৰু মাতৃৰ নাম আছিল কনকেশ্বৰী। বাঁহী আৰু ঢােল বজোৱাত পাৰ্গত সােণাৰামৰ আর্থিক অৱস্থা আছিল টনকিয়াল। কে’বাশ বছৰীয়া আহােম ৰাজ-ইতিহাসৰ অতি গুৰুত্বপূর্ণ

কালছােৱাত ৰাজত্ব কৰা তুঙ্গখুঙীয়া ফৈদৰ সন্তান আছিল কুশল। গদাধৰ সিংহই এই বংশৰ ৰাজ শাসনৰ ভেটি সুদৃঢ় কৰিছিল। আহােম ৰাজবংশৰ শ্ৰেষ্ঠ ৰজা ৰুদ্ৰসিংহ আছিল এই ফৈদৰেই।

কুশলৰ আদি পুৰুষ লালৈ কোঁৱৰে লাকুৱাৰ কোঁৱৰ গাঁৱত বাস কৰিছিল যদিও তেওঁৰ পুত্র নদৰাম গােলাঘাটৰ চাওদাং গাঁৱলৈ মানৰ আক্ৰমণৰ সময়তে উঠি গৈছিল। নদৰামৰ পুত্র খাটাং কোঁৱৰ। এই খাটাঙৰে জ্যেষ্ঠ পুত্র সােণাৰাম আৰু সােণাৰামৰ মুঠনটাৰ পঞ্চম সন্তান কুশল। ১৯১৮ত প্রাথমিক শিক্ষা সাং কৰি তেওঁ গােলাঘাটৰ বেজবৰুৱা ইংৰাজী বিদ্যালয়ত পঢ়ে। কুশল নগৰৰ বুকুলৈ ওলাই আহিল, চিন্তা-চৰ্চাও বহল হ’ল। পৰিয়ালৰ কথা, গাঁৱৰ কথাৰ লগতে পৰাধীনতাৰ শিকলিৰে বান্ধ খােৱা দেশখনৰ কথাও তেওঁ চিন্তা কৰিব ধৰিলে।

১৯১৯ত পঞ্জাৱৰ জালিৱানৱালাবাগত জেনেৰেল ডায়াৰে যি অমানুষিক হত্যাকাণ্ড সংঘটিত কৰে, তেতিয়াৰে পৰা দেশৰ ভয়াবহ পৰিস্থিতিৰ প্রতি অধিক সচেতন হয় কুশল। দুবছৰৰ পাছতে আৰম্ভ হােৱা অসহযােগ আন্দোলনে অসমৰ সর্বত্রতে আকাশ-বতাহ কপাই তােলাৰ সময়তে স্বাধীনতাপ্রিয় কুশল কোঁৱৰে স্কুলীয়া জীৱন ত্যাগ কৰি আন্দোলনত যি পাৰে অৰিহণা যােগাবলৈ বুলি গাঁৱৰ ঘৰলৈ উভতি আহে৷ সৰুৰে পৰা ঢােল আৰু বাঁহী বাদনত পাকৈত সুস্থ-সবল চেহেৰাৰ কুশলে যি সময়ত দেশৰ স্বাধীনতা বিচাৰি স্কুলীয়া পঢ়া-শুনা ত্যাগ কৰিলে, সেই সময়ত তেওঁৰ বয়স আছিল ১৭ বছৰ।

স্বাধীনতা আন্দোলনৰ কাৰ্যসূচী আৰু মহাত্মা গান্ধীৰ নীতি প্রচাৰ কৰাত লাগিল কুশল কোঁৱৰ। কিন্তু সেই সময়ত পিতৃ সােণাৰাম কোঁৱৰৰ কাঠৰ ব্যৱসায়ত মাৰঘাত পৰাত আর্থিক অৱস্থাও শােচনীয় হৈ পৰিল। নটা সন্তানেৰে ১১ জনীয়া পৰিয়ালটো পােহপালদিয়াত বিভিন্ন ধৰণৰ সংকটে জুমুৰি দি ধৰিলে। উপায় নাপাই সােণাৰাম কোঁৱৰে বালিজান ত্যাগ কৰি ৰেংমাই অঞ্চললৈ উঠি যাবলৈ স্থিৰ কৰে আৰু সেই মতে ৰেংমাই অঞ্চললৈ ১৯২৪ত উঠি গৈ খেতি-বাতি কৰাৰ লগতে এখন দোকান দি পৰিয়ালৰ পােহপাল দিব ধৰে। সেই সময়ত ৰেংমাইত বিভিন্ন ঠাইৰ পৰা মানুহ গৈ বসতি কৰিবলৈ লৈছিল, সেই সকলাে নতুন বাসিন্দাৰ মাজত মিলা-মিচাৰ জৰীডাল নিকপকপীয়া হ’ল। এই ঠাইতে সমাজ সংগঠনৰ কামত ভালদৰে জড়িত কুশল কোঁৱৰে বিভিন্ন ধৰণৰ সাংস্কৃতিক কার্যসূচী আৰু শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰতাে নিজৰ অৰিহণা আগবঢ়ায়। আন্দোলনৰ বীজ সিঁচাৰ লগতে শিক্ষিত সমাজ গঢ়ি তােলাৰ মানসেৰে ১৯২৫ত তেওঁ স্থাপন কৰে ৰেংমাই প্রাথমিক বিদ্যালয়। বিদ্যালয়ৰ প্রধান শিক্ষকৰ

দায়িত্বও তেৱেঁই লয়। সেই সময়ত তেওঁলােকৰ আর্থিক অৱস্থা পুনৰ শােচনীয় হৈছিল। অবৈতনিক শিক্ষক কুশলক দেউতাকে এটা ভাল চাকৰিও যােগাৰ কৰি দিছিল, কিন্তু ব্রিটিছৰ অধীনত চাকৰি নকৰাৰ নিজৰ সিদ্ধান্তত তেওঁ অটল থাকিল।

সেই সময়ৰ বিপ্লৱীসকলৰ পৰা ত্যাগ, সাহস আৰু সততাৰ শিক্ষা গ্রহণ কৰা কুশল কোঁৱৰে কিন্তু নিজৰ ঘৰখনৰ বাবেও চিন্তা কৰিবলৈ বাধ্য হ’ল। সেইবাবেই উপায়হীন হৈ ১৯২৭ৰ জুন মাহত বাগানৰ কেৰাণীৰ চাকৰিত সােমাবলৈ বাধ্য হয়। বাগিচাত চাকৰি কৰিলেও তেওঁ বালিজানত থকা নিজৰ ঘৰটোতে থাকিবলৈ লয় আৰু চাকৰিৰ সময়খিনিৰ বাদে স্বাধীনতা আন্দোলনৰ বিভিন্ন কামত লাগি থাকে।

টকা-পইচা, বিলাস-বৈভৱ, পৰিয়াল-সংসাৰৰ প্রতি সদায়েই পিঠি দিয়া কুশলক লৈ পিতৃ-মাতৃ অহৰহ চিন্তিত হৈছিল বাবেই বহু চেষ্টা কৰি প্ৰভাৱতী দুৱৰা নামৰ এগৰাকী গাভৰুৰ সতে বিয়াত বহিবলৈ কুশলক সৈমান কৰালে। ১৯২৯ ২৪ ফাগুনৰ দিনাখন কুশল-প্রভাৱতীৰ বিবাহ সম্পন্ন হয়। কোঁৱৰে পৰিয়ালৰ পূৰ্বৰ ব্যক্তিসকলে কৰি অহাৰ দৰে ঐতিহ্যমণ্ডিত আউনীআটী সত্ৰত শৰণ লয়। সেই সময়ত সত্ৰৰ সত্ৰাধিকাৰ আছিল সাহিত্যিক পণ্ডিত শ্ৰীশ্ৰীহেমচন্দ্র গােস্বামী।

১৯৩০ৰ নৱেম্বৰৰ শেহৰ সপ্তাহত ভাৰতৰ গভৰ্ণৰ জেনেৰেল লর্ড আৰউইন যােৰহাটলৈ আহে। আৰউইনৰ বিৰুদ্ধে প্রতিবাদ সাব্যস্ত কৰিবলৈ সেই সময়ত যােৰহাটৰ কৰ্মীসকলে দেৱেশ্বৰ শৰ্মা আৰু শংকৰ বৰুৱাৰ নেতৃত্বত সমদল বাহিৰ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয় আৰু সেই উদ্দেশ্যে ৫৯ জন কর্মীৰ এটা দল প্রস্তুত কৰা হয়। কুশল আছিল এই দলৰ অন্যতম সদস্য। প্রতিজন সদস্যই হাতত একোখন কলা পতাকা আৰু জাতীয় পতাকা লৈ প্রতিবাদ সাব্যস্ত কৰি মহাত্মা গান্ধীকী জয়’ আৰু ‘অর্ডিনেন্স আৰউইন গ’ বেক’ ধ্বনিৰে যােৰহাট মুখৰিত কৰে।… কুশল কোঁৱৰ আছিল আজন্ম বিদ্রোহী, অৱশ্যেই অহিংস পন্থাৰ। ১৯২১ৰ পৰাই স্বাধীনতা আন্দোলনত জড়িত এইগৰাকী ব্যক্তিয়ে ১৯২৬ চনত পাণ্ডু অধিৱেশনত মহাত্মা গান্ধীক দেখিছিল। তাৰ পাছত ১৯৩৪ত মহাত্মা গান্ধী গােলাঘাটলৈ আহােতে মহাত্মাক ওচৰৰ পৰা পাই কোঁৱৰৰ জীৱনৰ ৰূপেই যেন সলনি হৈ পৰিল। ইয়াৰ ফলত পূর্বৰ যি সামান্য ‘ডেকা তেজ’ আছিল সেইখিনিকো নিয়ন্ত্রণ কৰি কুশল হৈ পৰিল সম্পূর্ণ অহিংস, নিৰামিষভােজী আৰু নিয়মিত গীতা অধ্যয়ন কৰোঁতা। তদুপৰি আজীৱন স্বদেশী বস্তু গ্ৰহণ কৰি স্বাৱলম্বী হ’বলৈ তেওঁ দৃঢ়সংকল্প লৈছিল। স্বাধীনতাৰ বিভিন্ন কার্যসূচীত ভাগ লােৱাটো বাদেই ‘কানি বৰবিহ’আৰু অস্পৃশ্যতা বর্জন’আন্দোলনতাে একনিষ্ঠভাৱে নামি পৰে কুশল কোঁৱৰ।

স্বাধীনতা আন্দোলনৰ কামত একনিষ্ঠভাৱে লাগি থাকিবলৈকে কুশল কোঁৱৰে ১৯৩৬ৰ ৩১ জুনত বাগিচাৰ চাকৰি ত্যাগ কৰে। মহাত্মা গান্ধীক লগ পােৱাৰ পাছৰে পৰা তেওঁ চাকৰি ত্যাগ কৰাৰ চেষ্টা কৰিছিল যদিও মনত বল পােৱা নাছিল। কিন্তু অৱশেষত পত্নী প্রভাৱতীৰ প্ৰেৰণাত তেওঁ চাকৰি জীৱন ত্যাগ কৰি সৎ সাধনাত লাগি যােৱাৰ লগতে স্বাধীনতা আন্দোলনত জঁপিয়াই সর্বস্ব ত্যাগ কৰিবলৈ আগুৱাই গ’ল। স্বাধীনতা আন্দোলনৰ কাৰ্যসূচী প্ৰসাৰৰ বাবে প্রতি ঠাইতে মৌজা বা আঞ্চলিক ভিত্তিত একোখন ৰায়ত সভা গঠিত হৈছিল। সৰুপথাৰ অঞ্চলৰ ৰায়ত সভাৰ সম্পাদকৰ দায়িত্ব লৈ কোঁৱৰে দিনে-ৰাতিয়ে এই কাম সফল কৰিবলৈ ঘূৰি ফুৰিছিল। সভাৰ সম্পাদক হিচাপে মানুহক ঐক্যবদ্ধ কৰিবলৈ প্রত্যেককে ব্যক্তিগতভাৱে বুজনি দিছিল আৰু সভাবােৰত যথেষ্ট বাগ্মিতাৰে বক্তৃতা দিছিল। লাহে লাহে কোঁৱৰ গােলাঘাটৰ উল্লেখযােগ্য কংগ্ৰেছ কর্মী হিচাপে চিহ্নিত হৈছিল।

ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ বাবে কৰা আন সকলাে আন্দোলনতকৈ ‘৪২ৰ ভাৰত ত্যাগ আন্দোলন আছিল সঁচাই অভূতপূর্ব। ব্রিটিছৰ সাম্রাজ্যবাদী হাততাৰাৰ পৰা মুক্তি পােৱাৰ বাবে সেয়া যেন আছিল এক চূড়ান্ত সংকল্প। সৰুপথাৰত ৰায়ত সভা গঠন কৰি সম্পূর্ণ সফল কৰি কোঁৱৰে সৰুপথাৰ কংগ্ৰেছৰ সম্পাদকৰ দায়িত্বও ল’বলৈ বাধ্য হৈছিল। নিজেই মেছিনত টুপী আৰু খদ্দৰৰ কাপােৰ চিলাই কৰি কংগ্ৰেছ কৰ্মীক বিলাই ফুৰা কোঁৱৰৰ বাবে কংগ্ৰেছৰ কার্যালয়েই গৃহ স্বৰূপ হৈ পৰিছিল। ইতিমধ্যে দুটি সন্তানৰ পিতৃ হােৱা কোঁৱৰৰ ঘৰখনৰ সমস্ত দায়িত্ব লৈছিল পত্নী প্রভাৱতীয়ে।

ইতিমধ্যে কৰিম নহ’লে মৰিম’ ধ্বনিৰে জাগি উঠিল কংগ্ৰেছৰ বহুতাে কর্মী। কুশল কোঁৱৰেও এই আন্দোলনত হাত উজান দিলে। কংগ্ৰেছৰ শীর্ষনেতাসকলক ইংৰাজে জে’লত ভৰাই থ’লে। নেতাসকলক গ্রেপ্তাৰ কৰাৰ পাছত এদল লােকে হিংসাত্মক বিপ্লৱ আৰম্ভ কৰিলে। তেওঁলােকৰ লক্ষ্য আছিল যিকোনাে উপায়েৰে ভাৰতৰ পৰা ইংৰাজক, খেদিব লাগে। তাৰ পাছতেই কংগ্ৰেছক বে-আইনী বুলি ঘােষণা কৰা হ’ল। কংগ্ৰেছৰ মৃত্যু বাহিনী গঠন কৰা হ’লদেশৰ স্বাৰ্থত সর্বস্ব ত্যাগ কৰিবলৈ এই মৃত্যু বাহিনী সাজু হ’ল। জীৱনৰ পণ পুত্র’ত চহী কৰি কৰিম নহ’লে মৰিম বুলি বহু কর্মী ওলাই আহিল। এইদৰেই সম্পূর্ণ অহিংস ৰূপত আত্মপ্রকাশ কৰা স্বাধীনতা আন্দোলন উগ্র হ’ল। আৰম্ভ হ’ল ৰে’লপথ বিচ্ছিন্ন কৰা, টেলিগ্রাফ-টেলিফোনৰ খুটা আৰু দলং ভঙা, সৈন্যৰ ছাউনী পােৰা আদি হিংসাত্মক কার্য। অহিংস আন্দোলনত নামি আনকি নিৰামিষ ভােজী হােৱা কুশল কোঁৱৰে অৱশ্যে ধৈর্য ধৰি বহি থাকিল। পলাতক হৈ থকা গােলাঘাট জিলা

কংগ্রেছৰ সম্পাদক নেতা শংকৰ বৰুৱাৰ মূৰৰ মূল্য ১০ হেজাৰ টকা বুলি ইংৰাজ চৰকাৰে ঘােষণা কৰে। ইতিমধ্যে সৰুপথাৰৰ ওচৰৰ চাংপুলত ৰেল দুর্ঘটনা ঘটাবলৈ মৃত্যু বাহিনী সাজু হ’ল।

ৰেল দুর্ঘটনাটো যাতে সুচাৰুৰূপে হয়, তাৰ সকলাে ব্যৱস্থা সম্পূর্ণ হ’ল। সেই সময়ত অহিংস কুশল কোঁৱৰৰ মনত তীব্র সংঘাতৰ সৃষ্টি হ’ল। তেওঁ এই কামৰ বিৰােধিতা কৰিলে। ৰে’ল দুর্ঘটনা কৰিবলৈ সাজু হােৱাসকল অৱশ্যে এই কামৰ পৰা আঁতৰি নাহিল। তেওঁলােকৰ নগৰাকীয়ে দলপতি বৈকুণ্ঠ সিঙ (এওঁ বিহাৰৰ লােক)ৰ নেতৃত্বত সৰুপথাৰৰ ওচৰত সৈন্যবাহিনী অনা এখন ৰেল বগৰালে, যাৰ ফলত ইংৰাজৰ কে’বাশ সৈন্যৰ হানি হ’ল। এইদলত সৰুপথাৰত কংগ্ৰেছৰ সম্পাদক কুশল কোঁৱৰ নাছিল যদিও ইংৰাজৰ পুলিচে তেওঁক গ্রেপ্তাৰ কৰে। দিনটো আছিল ১৯৪২ তিনি নৱেম্বৰ। ইংৰাজৰ মেজিষ্ট্রেটে কুশল কোঁৱৰক ৰে’ল দুর্ঘটনা কৰা দলটোৰ দলপতি বুলি অভিযুক্ত কৰিলে আৰু পাঁচ নৱেম্বৰত কোঁৱৰক যােৰহাটৰ জে’ললৈ পঠিয়াই দিয়া হ’ল। বগা পাৰ্চিয়ান কোট, খুদ্দৰৰ সেউজীয়া পাৰি থকা চাদৰ আৰু মূৰত গান্ধী টুপী পিন্ধা ৩৭ বছৰীয়া কুশল কোঁৱৰৰ ব্যক্তিত্বত তেতিয়া জে’লত বন্দী হৈ থকা সকলাে নেতাই মােহিত হৈছিল। দৰ্শনত অগাধ ব্যুৎপত্তি থকা নিষ্ঠাবান এই সাধকগৰাকীৰ আদৰ্শ আৰু পৰিশ্ৰম-শক্তি দেখি সকলােৱে তবধ মানিছিল।

যােৰহাটৰ জে’লত কোঁৱৰে মুঠ ১১২ দিনৰ কাৰাদণ্ড ভুগিব লগা হৈছিল। প্রথম ১২ দিন বিচাৰাধীন বন্দী হিচাপে আৰু বাকী ১০০ দিন তেওঁ কটাইছিল নিজান কক্ষত। কোঁৱৰৰ বিৰুদ্ধে বিচাৰত ইংৰাজৰ ফলীয়া সাক্ষী কেইজনমানে কোঁৱৰক ৰেল দুর্ঘটনাৰ এক নম্বৰ আচামী বুলি অভিহিত কৰিছিল। ছয় মার্চ (১৯৪৩)ৰ দিনাখন যােৰহাট কাছাৰীত ৰায় দিয়া হ’ল যে কুশল কোঁৱৰৰ ফাঁচি বলবৎ কৰিব লাগে। কোঁৱৰৰ লগতে ৰে’ল দুর্ঘটনাৰ স’তে জড়িত ধর্মকান্ত ডেকা, ঘনশ্যাম শইকীয়া আৰু কনকেশ্বৰ কোঁৱৰৰাে ফাঁচিৰ হুকুম হয়। অৱশ্যে এইসকলৰ ফাঁচিৰ হুকুম ২৬ এপ্রিলত (৪৩) বাতিল কৰে অসমৰ ৰাজ্যপালে। কোঁৱৰৰ ক্ষেত্ৰত ৰাজ্যপালে মৃত্যুদণ্ডৰ আদেশ বাতিল নকৰাত যথাসময়ত ভাৰতৰ গভৰ্ণৰ জেনেৰেল লর্ড লিনলিথগােলৈ ক্ষমাৰ আৱেদন পঠিওৱা হ’ল যদিও ‘৪৩ চনৰ মে’ মাহৰ শেষ সপ্তাহত ভাৰতৰ গৱৰ্ণৰ জেনেৰেলজনে সেই আৱেদন নামঞ্জুৰ কৰিলে আৰু ১৫ জুনত কোঁৱৰক ফাঁচি দিয়া হ’ব বুলি ঘােষণা কৰা হ’ল।

কুশল কোঁৱৰ যােৰহাটৰ জে’লত বন্দী হৈ থকাৰ সময়তে অসমৰ শীর্ষ কংগ্ৰেছী নেতাসকল, যেনে—গােপীনাথ বৰদলৈ, ফখৰুদ্দিন আলি আহমেদ, বিমলা প্রসাদ চলিহা, পীতাম্বৰ দেৱ গােস্বামী আদিও যােৰহাটৰ জে’লতে আছিল। তেওঁলােকে কুশল কোঁৱৰৰ নৈষ্ঠিক আচাৰ-আচৰণ, অদ্ভুত সাহস আৰু ব্যক্তিত্ব দেখি তবধ মানিছিল। গােপীনাথ বৰদলৈয়ে এই সম্পর্কত লিখিছে— “আমি কুশল কোঁৱৰৰ ওচৰলৈ গৈছিলাে অন্তিম মুহূর্তত অলপ সান্ত্বনা দিবৰ মনেৰে। কিন্তু আমিহে সান্ত্বনা লৈ উভতিলাে আৰু লগে লগে আমাৰ অন্তৰত যি অনুপ্ৰেৰণা লাভ কৰিলাে, সেই অনুপ্ৰেৰণা আমাৰ জীৱনত আজীৱন থাকিব।… মুখখনলৈ চালাে—এক নিবিড় শান্তি বিৰাজ কৰিছে। মৃত্যুলৈ আৰু কেইঘণ্টামান বাকী, তাৰ আগতে এনে প্রশান্তি কি মনােমােহা! মােৰ অনুভৱ হ’ল মানুহজনৰ অন্তৰত শান্তি, গভীৰ নীৰৱতা আৰু ঈশ্বৰ বিশ্বাস বিৰাজমান। সেই ৰূপ দেখি মই অভিভূত হৈ পৰিলাে..

কুশল কোঁৱৰে কৈছিল—“মােক যি শাস্তি দিছে, সেই শাস্তি মােৰ প্রাপ্য নহয়। যি দোষত মােক মৃত্যুদণ্ড দিছে, সেই দোষ মই কৰা নাই। মই মহাত্মা গান্ধীৰ অনুগামী আৰু তেওঁৰ অহিংস পন্থাত মােৰ দৃঢ়বিশ্বাস আছে। যােৱা ১৭ বছৰ ধৰি মই নিৰামিষ ভােজন কৰি অহিংস জীৱন-যাপন কৰিছোঁ। যােৱা ন বছৰ ধৰি মই নিমখ মুখত দিয়া নাই। মই ৰেল বগৰাই পৱিত্ৰ মানৱ জীৱন ধ্বংস কৰাৰ কথা ভাবিব পাৰােনে?.. কিন্তু ভাগ্যৰ ফেৰ যে মই মৃত্যুদণ্ড ভুগিব লগা হ’ল। তাৰ কাৰণে মই অলপপা দুখিতঃ বা চিন্তিত নহয়। জে’লৰ ভিতৰত থকা ৫০০ মানুহৰ ভিতৰত দেশৰ কাৰণে পৰমেশ্বৰে মােকহে বাছিলে। ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা আৰু কৃপা বুলি মই এই দণ্ডাজ্ঞা শিৰত তুলি ল’লোঁ। সকলােৰে মাজৰ পৰা মােক বছা বাবে মই তেওঁৰ ওচৰত কৃতজ্ঞ… মােৰ ল’ৰাতিৰােতাই দুখত কান্দোতেও মই কৈছাে মানুহৰ শক্তিয়ে পৰা হ’লে মােক বচালেহেঁতেন। ইয়াত দুখ আৰু শােকৰ স্থল ক’ত?

জন্মিলে মৰণাে হয়। জন্মােতে মই প্ৰায় ডেৰ ঘণ্টা কাল জীয়াতু ভুগিছিলাে। কিন্তু মৰােতে মাত্র ১৫ মিনিটহে যাতনা ভুগিম। দেহে যাতনা ভুগিব, কিন্তু আত্মক কোনে মাৰে? আত্মা স্বাধীন, স্পৰ্শৰ অতীত। ব্রিটিছ চৰকাৰে বা আপােনালােকেও মােৰ আত্মাক চুব নােৱাৰে। … এইখিনি কথা কৈ জেলৰ কংগ্ৰেছ কৰ্মীৰ মুখলৈ চাই কোঁৱৰ নীৰৱ হ’ল। সেই নির্ভীক আত্মাৰ ওচৰত সকলােৰে মূৰ দোঁ খাই গল।”

১৫ জুনৰ পুৱা কোঁৱৰক ফাঁচি দিয়া হ’ব। তাৰ আগদিনা আবেলি দুই বজাৰ পৰা চাৰি বজাৰ ভিতৰত জে’লত থকা কংগ্ৰেছ কৰ্মীসকলে কোঁৱৰক নিজান চেলৰ সন্মুখত শাৰীপাতি থিয় দি কথা পাতিব পাৰিব বুলি অনুমতি পালে। সকলাে কংগ্রেছ কর্মী যেতিয়া চেলৰ সন্মুখত উপস্থিত হৈছিল তেতিয়া কোঁৱৰে একান্তমনে ভাগৱত গীতা পঢ়ি আছিল। তেওঁ উঠি আহি জালনাৰ ওচৰ পালেহি। চেলৰ ভিতৰৰ পৰাই সকলােৰে লগত একান্ত মনোেযােগেৰে কথা পাতিলে। সেই সময়ছােৱাতে কোঁৱৰে গােপীনাথ বৰদলৈয়ে উদ্ধৃত কৰা ওপৰৰ কথাখিনি কৈছিল।

কোঁৱৰে আৰু কৈছিল— “চিৰস্বাধীন অসমভূমি, ভাৰতভূমি স্বাধীন হ’বলৈ আৰু বেছিদিন নাই।”বৰদলৈয়ে কৈছিল—“কোঁৱৰ দেশৰ কাৰণে বাণী এটি আমাক দিয়ক।” কোঁৱৰে স্বভাৱসুলভ মিঠা হাঁহিৰে কৈছিল— “মােৰ দৰে সাধাৰণ মানুহ এজনে দেশৰ কাৰণে কি বাণী দিম? দেশৰ কাৰণে, দেশৰ কোটি কোটি জনতাৰ মুক্তিৰ কাৰণে মই নিজৰ জীৱন দিয়েই পূজা কৰি গ’লাে। মােৰ আশা এয়ে যে দেশখন স্বাধীন কৰি এনে এখন দেশ গঢ়িব—যত দেশৰ প্ৰতিটো সন্তানৰ বাবে এমুঠি অন্ন, এখন বস্ত্ৰ আৰু এটি বাসগৃহৰ অভাৱ নহ’ব। যত মানুহ, ধর্ম-কর্ম আৰু জাতিবৰ্ণৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠা নহৈ, সকলাে এখন ভাৰতৰে সন্তান আৰু এজন পৰম পিতাৰ সন্তান হিচাপে প্রতিষ্ঠা হ’ব।” নিজৰ পুত্রদ্বয় আৰুপত্নীৰ বিষয়ে তেওঁ কৈছিল—“মই দেশৰ বাবে জীৱন দিম, দেশেই মােৰ বাবে সুকলাে৷ গতিকে মােৰ সতি-সন্ততি, পুত্রপৰিবাৰক দেশে চাব। মই দেশৰ মানুহৰ হাততেই তেওঁলােকক এৰি গ’লাে।”

সেইদিনা চেলৰ বাহিৰৰ পৰাই গড়মূৰীয়া সত্ৰাধিকাৰ পীতাম্বৰ দেৱ গােস্বামীয়ে কোঁৱৰৰ একান্ত অনুৰােধত তেওঁক শৰণ দিলে। নিজান সেই চেলত কোঁৱৰ এশ দিন বন্দী হৈ আছিল। সেই সময়ছােৱাত জেল কর্তৃপক্ষই দিয়া গীতাখনেই মাত্র তেওঁৰ লগৰীয়া আছিল। ৰখীয়া-চন্তৰীয়ে কোঁৱৰক অশেষ শ্রদ্ধা কৰিছিল। ১৫ জুনৰ পুৱা ধাৰাসাৰে বৰষুণ পৰিছিল। পুৱা ৪-৩০ বজাত হেড ৱার্ডাৰে যেতিয়া সশস্ত্র প্রহৰী লৈ কোঁৱৰক চেলৰ পৰা আনিব গৈছিল, তেতিয়া তেওঁ পৰম শান্তিত শুই আছিল। মুখত সেই পৰম প্রশান্তি লৈয়েই ধীৰ স্থিৰভাৱে প্ৰহৰীৰ স’তে আগুৱাই আহিছিল নিশ্চিত মৃত্যুৰ চেললৈ, ফঁচি কাঠলৈ…।

এইদৰে ১৯৪৩ৰ ১৫ জুনত ফাঁচি দিয়া হ’ল এগৰাকী নিৰপৰাধী যুৱকক, যিজনে জীৱনত কথা আৰু কামৰ মাজত অতি নিষ্ঠাৰে গভীৰ সম্পর্ক গঢ়ি তুলিছিল। ফাঁচিৰে দণ্ডিত হােৱাৰ বাবেই নহয়, সত্যনিষ্ঠ আদর্শবাদী আৰু যিটো অনিবার্য তাক হাঁহিমুখে গ্ৰহণ কৰাৰ বাবেহে কোঁৱৰ শ্রেষ্ঠ মানৱৰ শাৰীলৈ উত্তীৰ্ণ হৈছে।

Reference

1. Asomar Swadhinata Sangrami by Hemanta Kumar Bharali
2. And I collected from Wikipedia

Learning, Awareness and Education is the purpose of this Blog/Website.

If any mistake or error please kindly inform us, thanks