Table of Contents
কেনেকৈ, কোনে, কেতিয়া, কিয় ? How, who, when, why?
মানৱ অধিকাৰৰ সাৰ্বজনীন ঘোষণা (Universal Declaration of Human Rights (UDHR) ) হৈছে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সাধাৰণ সভাৰ দ্বাৰা গ্ৰহণ কৰা এক আন্তৰ্জাতিক নথি যিসকলো মানুহৰ অধিকাৰ আৰু স্বাধীনতা সন্নিবিষ্ট কৰে। ১৯৪৮ চনৰ ১০ ডিচেম্বৰত ফ্ৰান্সৰ পেৰিছৰ পালাইছ ডি চাইলটত তৃতীয় অধিৱেশনৰ সময়ত সাধাৰণ সভাই ইয়াক প্ৰস্তাৱ ২১৭ হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছিল। সেই সময়ত ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ ৫৮ জন সদস্যৰ ভিতৰত ৪৮ জনে সপক্ষে ভোট দিছিল, কোনোৱে ইফালে সিফালে ভোট দিয়া নাছিল, আঠজনে বিৰত আছিল আৰু দুজনে ভোট দিয়া নাছিল।
মানৱ আৰু নাগৰিক অধিকাৰৰ ইতিহাসত এক আধাৰশিলা পাঠ, ঘোষণাপত্ৰত এজন ব্যক্তিৰ “মৌলিক অধিকাৰ আৰু মৌলিক স্বাধীনতা” বিৱৰণ দিয়া আৰু তেওঁলোকৰ সাৰ্বজনীন চৰিত্ৰক অন্তৰ্নিহিত, অপৰিহাৰ্য আৰু সকলো মানুহৰ বাবে প্ৰযোজ্য বুলি নিশ্চিত কৰা 30 টা প্ৰবন্ধ আছে। [1] “সকলো মানুহ আৰু সকলো ৰাষ্ট্ৰৰ বাবে প্ৰাপ্তিৰ এক উমৈহতীয়া মানদণ্ড” হিচাপে গ্ৰহণ কৰা, ইউডিএইচআৰে ৰাষ্ট্ৰসমূহক “ৰাষ্ট্ৰীয়তা, বাসস্থান, লিংগ, ৰাষ্ট্ৰীয় বা জাতিগত উৎপত্তি, ৰং, ধৰ্ম, ভাষা বা আন যিকোনো স্থিতি” নিৰ্বিশেষে “সন্মান আৰু অধিকাৰত জন্মমুক্ত আৰু সমান” বুলি স্বীকৃতি দিবলৈ ৰাষ্ট্ৰসমূহক প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়ে। ঘোষণাটোক ইয়াৰ “সাৰ্বজনীনতাবাদী ভাষা”ৰ বাবে এক “মাইলৰ খুঁটি নথি” বুলি গণ্য কৰা হয়, যি এক নিৰ্দিষ্ট সংস্কৃতি, ৰাজনৈতিক ব্যৱস্থা বা ধৰ্মৰ কোনো উল্লেখ নকৰে। ই পোনপটীয়াকৈ আন্তৰ্জাতিক মানৱ অধিকাৰ আইনৰ বিকাশত অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল, আৰু আন্তৰ্জাতিক মানৱ অধিকাৰ বিধেয়ক প্ৰস্তুত কৰাৰ প্ৰথম পদক্ষেপ আছিল, যিটো 1966 চনত সম্পূৰ্ণ হৈছিল আৰু 1976 চনত কাৰ্যকৰী হৈছিল।
যদিও আইনীভাৱে বাধ্যতামূলক নহয়, ইউ.ডি.এইচ.আৰ.-ৰ বিষয়বস্তু বোৰ বৰ্ণনা কৰা হৈছে আৰু পৰৱৰ্তী আন্তৰ্জাতিক চুক্তি, আঞ্চলিক মানৱ অধিকাৰ সঁজুলি, আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় সংবিধান আৰু আইনী সংহিতাত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে।
ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সকলো 193 খন সদস্য ৰাষ্ট্ৰই ঘোষণাপত্ৰৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত নটা বাধ্যতামূলক চুক্তিৰ কমেও এটাঅনুমোদন জনাইছে, যাৰ বৃহৎ সংখ্যাগৰিষ্ঠতাই চাৰি বা ততোধিক অনুমোদন জনাইছে। [1] যদিও ঘোষণাটো নিজেই বাধ্যতামূলক নহয় আৰু পৰম্পৰাগত আন্তৰ্জাতিক আইনৰ অংশ নহয় বুলি এক মত আছে, তথাপিও এক মত আছে যে ইয়াৰ বহুতো ব্যৱস্থা বাধ্যতামূলক আৰু পৰম্পৰাগত আন্তৰ্জাতিক আইনত পৰিণত হৈছে,[9][10] যদিও কিছুমান ৰাষ্ট্ৰৰ আদালতে ইয়াৰ আইনী প্ৰভাৱৰ ওপৰত অধিক সীমাবদ্ধতা ৰাখিছে। তথাপিও, ইউ.ডি.এইচ.আৰ.-য়ে বিশ্ব আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় উভয় স্তৰত আইনী, ৰাজনৈতিক আৰু সামাজিক বিকাশক প্ৰভাৱিত কৰিছে, ইয়াৰ গুৰুত্ব আংশিকভাৱে ইয়াৰ 530 অনুবাদৰ দ্বাৰা প্ৰমাণিত হৈছে, যি ইতিহাসৰ যিকোনো নথিৰ ভিতৰত সৰ্বাধিক।
গঠন আৰু সমল
সাৰ্বজনীন ঘোষণাপত্ৰৰ অন্তৰ্নিহিত গাঁথনিটো কোড নাপোলিয়নৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হৈছিল, যাৰ ভিতৰত আছে এক প্ৰস্তাৱনা আৰু পৰিচয়মূলক সাধাৰণ নীতি। [14] কানাডাৰ আইনী পণ্ডিত জন পিটাৰ্ছ হামফ্ৰিৰ দ্বাৰা প্ৰস্তুত কৰা প্ৰাৰম্ভিক খচৰাত কাম কৰা ফৰাচী আইনবিদ ৰেন কেচিনে প্ৰস্তুত কৰা দ্বিতীয় খচৰাত ইয়াৰ অন্তিম গাঁথনি ৰূপ লয়।
ঘোষণাপত্ৰত নিম্নলিখিতবোৰ অন্তৰ্ভুক্ত থাকে:প্ৰস্তাৱনাত ঐতিহাসিক আৰু সামাজিক কাৰণবোৰ নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে যাৰ ফলত ঘোষণাপত্ৰৰ খচৰা প্ৰস্তুত কৰাৰ প্ৰয়োজনীয়তা হৈছিল।
- অনুচ্ছেদ 1-2-এ মৰ্যাদা, স্বাধীনতা আৰু সমতাৰ মৌলিক ধাৰণা বোৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে।
- অনুচ্ছেদ 3-5-এ অন্যান্য ব্যক্তিগত অধিকাৰ স্থাপন কৰে, যেনে জীৱনৰ অধিকাৰ আৰু দাসত্ব আৰু অত্যাচাৰ নিষিদ্ধ কৰা।
- অনুচ্ছেদ 6-11-ত মানৱ অধিকাৰৰ মৌলিক বৈধতা উল্লেখ কৰা হৈছে আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰতিৰক্ষাৰ বাবে নিৰ্দিষ্ট প্ৰতিকাৰ উলংঘা কৰা হ’লে উল্লেখ কৰা হৈছে।
- অনুচ্ছেদ 12-17-ত সম্প্ৰদায়ৰ প্ৰতি ব্যক্তিৰ অধিকাৰ নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে, যাৰ ভিতৰত আছে প্ৰতিখন ৰাজ্যৰ ভিতৰত চলাচল আৰু বাসস্থানৰ স্বাধীনতা, সম্পত্তিৰ অধিকাৰ আৰু ৰাষ্ট্ৰীয়তাৰ অধিকাৰ।
- অনুচ্ছেদ 18-21-এ তথাকথিত “সাংবিধানিক স্বাধীনতা” আৰু আধ্যাত্মিক, ৰাজহুৱা আৰু ৰাজনৈতিক স্বাধীনতা, যেনে চিন্তাৰ স্বাধীনতা, মতামত, অভিব্যক্তি, ধৰ্ম আৰু বিবেক, শব্দ, ব্যক্তিৰ শান্তিপূৰ্ণ সম্পৰ্ক, আৰু যিকোনো মাধ্যমৰ জৰিয়তে তথ্য আৰু ধাৰণা প্ৰাপ্ত আৰু প্ৰদান কৰা আদিঅনুমোদন কৰে।
- অনুচ্ছেদ 22-27-এ এজন ব্যক্তিৰ অৰ্থনৈতিক, সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক অধিকাৰ অনুমোদন কৰে, যাৰ ভিতৰত আছে স্বাস্থ্যসেৱা। ই জীৱনধাৰণৰ এক বিস্তৃত অধিকাৰ বজাই ৰাখে, শাৰীৰিক দুৰ্বলতা বা অক্ষমতাৰ ক্ষেত্ৰত অতিৰিক্ত বাসস্থানৰ ব্যৱস্থা কৰে, আৰু মাতৃত্ব বা শৈশৱত থকা লোকসকলক দিয়া যত্নৰ বিশেষ উল্লেখ কৰে।
- অনুচ্ছেদ 28-30-এ এই অধিকাৰবোৰ ব্যৱহাৰ কৰাৰ সাধাৰণ উপায়, ব্যক্তিৰ অধিকাৰ প্ৰয়োগ কৰিব নোৱাৰা ক্ষেত্ৰ, সমাজৰ প্ৰতি ব্যক্তিৰ কৰ্তব্য, আৰু ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সংগঠনৰ উদ্দেশ্য উলংঘা কৰি অধিকাৰৰ ব্যৱহাৰ নিষিদ্ধ কৰা প্ৰতিষ্ঠা কৰে। কেছিনে ঘোষণাপত্ৰক গ্ৰীক মন্দিৰৰ পোৰ্টিকোৰ সৈতে তুলনা কৰিছিল, যাৰ ভেটি, খোজ, চাৰিটা স্তম্ভ আৰু এটা পেডিমেণ্ট আছিল।
অনুচ্ছেদ 1 আৰু 2 – তেওঁলোকৰ মৰ্যাদা, স্বাধীনতা, সমতা আৰু ভাতৃত্ববোধৰ নীতিৰ সৈতে – আধাৰশিলা হিচাপে কাম কৰিছিল। ঘোষণাপত্ৰৰ কাৰণ নিৰ্ধাৰণ কৰি প্ৰস্তাৱনাৰ সাতটা অনুচ্ছেদে মন্দিৰলৈ যোৱা পদক্ষেপবোৰক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। ঘোষণাপত্ৰৰ মুখ্য সংস্থাটোৱে চাৰিটা স্তম্ভ গঠন কৰে। প্ৰথম স্তম্ভটোৱে (অনুচ্ছেদ 3-11) ব্যক্তিজনৰ অধিকাৰ গঠন কৰে, যেনে জীৱনৰ অধিকাৰ আৰু দাসত্ব নিষিদ্ধ কৰা। দ্বিতীয় স্তম্ভটোৱে (অনুচ্ছেদ 12-17) নাগৰিক আৰু ৰাজনৈতিক সমাজত ব্যক্তিজনৰ অধিকাৰ গঠন কৰে। তৃতীয় স্তম্ভটো (প্ৰবন্ধ ১৮-২১) আধ্যাত্মিক, ৰাজহুৱা আৰু ৰাজনৈতিক স্বাধীনতা যেনে ধৰ্মৰ স্বাধীনতা আৰু সংঘৰ স্বাধীনতাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত। চতুৰ্থ স্তম্ভটোৱে (প্ৰবন্ধ 22-27) সামাজিক, অৰ্থনৈতিক আৰু সাংস্কৃতিক অধিকাৰ নিৰ্ধাৰণ কৰে। অৱশেষত, অন্তিম তিনিটা প্ৰবন্ধে পেডিমেণ্ট প্ৰদান কৰে যি গাঁথনিটো একেলগে বান্ধি ৰাখে, কিয়নো তেওঁলোকে প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ পাৰস্পৰিক কৰ্তব্যৰ ওপৰত ইজনে সিজনৰ সৈতে আৰু সমাজৰ প্ৰতি গুৰুত্ব আৰোপ কৰে
History
পৃষ্ঠভূমি Background
দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত, মিত্ৰশক্তিয়ে- যাক আনুষ্ঠানিকভাৱে ৰাষ্ট্ৰসংঘ বুলি জনা যায়- তেওঁলোকৰ মৌলিক যুদ্ধ হিচাপে গ্ৰহণ কৰা চাৰিটা স্বাধীনতাৰ লক্ষ্য হৈছে চাৰিটা স্বাধীনতা: বাক স্বাধীনতা, ধৰ্মৰ স্বাধীনতা, ভয়ৰ পৰা মুক্তি আৰু অভাৱৰ পৰা মুক্তি। যুদ্ধৰ শেষৰ ফালে, ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ চাৰ্টাৰত “মৌলিক মানৱ অধিকাৰ, আৰু মৰ্যাদা আৰু মানৱ ব্যক্তিৰ মূল্যৰ ওপৰত বিশ্বাস” পুনৰ নিশ্চিত কৰিবলৈ আৰু সকলো সদস্য ৰাষ্ট্ৰক “জাতি, লিংগৰ বিষয়ে পাৰ্থক্য নোহোৱাকৈ সকলোৰে বাবে মানৱ অধিকাৰ আৰু মৌলিক স্বাধীনতাৰ প্ৰতি সাৰ্বজনীন সন্মান আৰু পালন” কৰাৰ বাবে প্ৰতিশ্ৰুতি বদ্ধ কৰাৰ বাবে বিতৰ্ক, খচৰা আৰু অনুমোদন জনোৱা হৈছিল। ভাষা, বা ধৰ্ম”। যেতিয়া যুদ্ধৰ পিছত নাজী জাৰ্মানীৰ দ্বাৰা সংঘটিত অত্যাচাৰ সম্পূৰ্ণৰূপে স্পষ্ট হৈ পৰিছিল, বিশ্ব সম্প্ৰদায়ৰ ভিতৰত একমত হৈছিল যে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ চাৰ্টাৰে যি অধিকাৰৰ কথা উল্লেখ কৰিছিল সেইবোৰপৰ্যাপ্তভাৱে নিৰ্ধাৰণ কৰা নাছিল। এক সাৰ্বজনীন ঘোষণা সৃষ্টি কৰাটো প্ৰয়োজনীয় বুলি গণ্য কৰা হৈছিল যিয়ে ব্যক্তিৰ অধিকাৰ নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল যাতে মানৱ অধিকাৰৰ ওপৰত চাৰ্টাৰৰ ব্যৱস্থাবোৰ কাৰ্যকৰী হয়
সৃষ্টি আৰু খচৰা প্ৰস্তুত কৰা হৈছে Creation and drafting
১৯৪৬ চনৰ জুন মাহত, অৰ্থনৈতিক আৰু সামাজিক পৰিষদে (ইচিওএছঅ’চি) – মানৱ অধিকাৰৰ প্ৰচাৰৰ বাবে দায়বদ্ধ নতুনকৈ প্ৰতিষ্ঠা কৰা ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ এক মুখ্য অঙ্গ – মানৱ অধিকাৰ আয়োগ (চিএইচআৰ) সৃষ্টি কৰে, যি হৈছে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ ভিতৰত এক স্থায়ী সংস্থা যি প্ৰথমতে আন্তৰ্জাতিক অধিকাৰ বিধেয়ক হিচাপে ধাৰণা কৰা হৈছিল তাক প্ৰস্তুত কৰাৰ দায়িত্ব দিয়া হৈছিল। ইয়াত বিভিন্ন ৰাষ্ট্ৰীয়, ধৰ্মীয় আৰু ৰাজনৈতিক পৃষ্ঠভূমিৰ 18 জন সদস্য আছিল, যাতে মানৱতাৰ প্ৰতিনিধি হ’ব পাৰে। ১৯৪৭ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত আয়োগে ঘোষণাপত্ৰৰ অনুচ্ছেদলিখিবলৈ আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ এলেনোৰ ৰুজভেল্টৰ অধ্যক্ষতাত মানৱ অধিকাৰ খচৰা প্ৰস্তুতকমিটিৰ এক বিশেষ সাৰ্বজনীন ঘোষণাপত্ৰ স্থাপন কৰে। সমিতিখনে দুবছৰৰ ভিতৰত দুটা অধিৱেশনত মিলিত হৈছিল।
ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সচিবালয়ৰ ভিতৰত মানৱ অধিকাৰ বিভাগৰ নৱনিযুক্ত সঞ্চালক কানাডিয়ান জন পিটাৰ্ছ হামফ্ৰিক ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ মহাসচিবে প্ৰকল্পটোৰ ওপৰত কাম কৰিবলৈ আহ্বান জনায়, ঘোষণাপত্ৰৰ মুখ্য দ্ৰোহৰ হৈ পৰে। ড্ৰাফ্টিং কমিটিৰ আন বিশিষ্ট সদস্যসকলৰ ভিতৰত আছিল ফ্ৰান্সৰ ৰেন কেচিন; লেবাননৰ সমিতিৰ প্ৰতিবেদক চাৰ্লছ মালিক, আৰু চীন গণৰাজ্যৰ উপাধ্যক্ষ পি.C চাং। ইয়াৰ সৃষ্টিৰ এমাহ পিছত, চীন, ফ্ৰান্স, লেবানন আৰু আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ উদ্বোধনী সদস্যসকলৰ উপৰিও অষ্ট্ৰেলিয়া, চিলি, ফ্ৰান্স, ছোভিয়েট ইউনিয়ন আৰু যুক্তৰাজ্যৰ প্ৰতিনিধিসকলক অন্তৰ্ভুক্ত কৰিবলৈ খচৰা সমিতিসম্প্ৰসাৰিত কৰা হৈছিল।
ঘোষণাপত্ৰৰ বাবে “ব্লুপ্ৰিণ্ট” প্ৰস্তুত কৰাৰ কৃতিত্ব হামফ্ৰিক দিয়া হয়, আনহাতে কেচিনে প্ৰথম খচৰা ৰচনা কৰে। [30] দুয়োজনে আন সদস্যৰ পৰা যথেষ্ট ইনপুট লাভ কৰিছিল, যাৰ প্ৰত্যেকেই বিভিন্ন পেছাদাৰী আৰু আদৰ্শগত পৃষ্ঠভূমি প্ৰতিফলিত কৰিছিল। খ্ৰীষ্টান গণতন্ত্ৰ আন্দোলনৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হোৱা কেচিন আৰু মালিকৰ পৰা আহৰণ কৰা ঘোষণাপত্ৰৰ পৰিয়াল-পন্থী বাক্যাংশ; [31] মালিক নামৰ এজন খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম্মতত্ত্ববিদ ধৰ্ম্মীয় ধৰ্ম্মীয় লোকসকলক ধৰ্ম্মীয় আৰু বিভিন্ন খ্ৰীষ্টান সম্প্ৰদায়ৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত কৰাৰ বাবে জনাজাত আছিল। [29] চাঙে দস্তাবেজখন অধিক সাৰ্বজনীন কৰি তুলিবলৈ ধৰ্মৰ সকলো প্ৰসংগ আঁতৰাবলৈ আহ্বান জনাইছিল, আৰু আলোচনাত অচলাৱস্থা নিষ্পত্তি কৰিবলৈ কনফুচিয়ানধৰ্মৰ দিশবোৰ ব্যৱহাৰ কৰিছিল। চিলিৰ Hernán ছাণ্টা ক্ৰুজ, এজন শিক্ষাবিদ আৰু বিচাৰক, আৰ্থসামাজিক অধিকাৰঅন্তৰ্ভুক্তিক দৃঢ়ভাৱে সমৰ্থন কৰিছিল, যাক কিছুমান পশ্চিমীয়া ৰাষ্ট্ৰই বিৰোধিতা কৰিছিল
ৰুজভেল্টে তেওঁৰ স্মৃতিগ্ৰন্থত ইউডিএইচআৰক অৱগত কৰা বিতৰ্ক আৰু আলোচনাৰ ওপৰত মন্তব্য কৰিছিল, জুন 1947 চনত ড্ৰাফ্টিং কমিটিৰ প্ৰথম অধিৱেশনৰ সময়ত এনে এক বিনিময়ৰ বৰ্ণনা দিছিল:
ড. চাং এজন বহুত্ববাদী আছিল আৰু একপ্ৰকাৰতকৈ অধিক চূড়ান্ত বাস্তৱতা আছে বুলি প্ৰস্তাৱটোত মনোমোহা ধৰণে আগবাঢ়ি গৈছিল। তেওঁ কয় যে ঘোষণাপত্ৰখনে কেৱল পাশ্চাত্য ধাৰণাতকৈ অধিক প্ৰতিফলিত হ’ব লাগে আৰু ডঃ হামফ্ৰিয়ে তেওঁৰ দৃষ্টিভংগীত উদাৰ হ’ব লাগিব। যদিও তেওঁৰ মন্তব্যটো ড. হামফ্ৰিক সম্বোধন কৰা হৈছিল, সঁচাকৈয়ে ড. মালিকৰ ফালে নিৰ্দেশিত হৈছিল, যাৰ পৰা ই তৎক্ষণাৎ প্ৰত্যুত্তৰ দিছিল যেতিয়া তেওঁ থমাছ একুইনাছৰ দৰ্শনৰ বিষয়ে কিছু দীঘলীয়াকৈ বৰ্ণনা কৰিছিল। ড. হামফ্ৰিয়ে আলোচনাত উৎসাহেৰে যোগদান কৰিছিল, আৰু মোৰ মনত আছে যে এটা সময়ত ড. চাঙে পৰামৰ্শ দিছিল যে সচিবালয়ে কনফুচিয়ানবাদৰ মৌলিক বিষয়বোৰ অধ্যয়ন কৰি কেইমাহমান অতিবাহিত কৰিব পাৰে!
১৯৪৮ চনৰ মে মাহত, ইয়াৰ সৃষ্টিৰ প্ৰায় এবছৰ পিছত, খচৰা সমিতিয়ে ইয়াৰ দ্বিতীয় আৰু অন্তিম অধিৱেশন অনুষ্ঠিত কৰে, য’ত ই সদস্য ৰাষ্ট্ৰ আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সংস্থাসমূহৰ মন্তব্য আৰু পৰামৰ্শবিবেচনা কৰে, মুখ্যতঃ তথ্যৰ স্বাধীনতাৰ ওপৰত ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সন্মিলন, যি টো আগৰ মাৰ্চ আৰু এপ্ৰিলত অনুষ্ঠিত হৈছিল; মহিলাৰ স্থিতি ৰ ওপৰত আয়োগ, ই.চি.ও.এছ.ও.চি.-ৰ ভিতৰত থকা এক সংস্থা যি বিশ্বব্যাপী মহিলাৰ অধিকাৰৰ স্থিতিৰ বিষয়ে প্ৰতিবেদন দিছিল; আৰু ১৯৪৮ চনৰ বসন্তকালত কলম্বিয়াৰ বোগোটাত অনুষ্ঠিত আমেৰিকান ৰাষ্ট্ৰসমূহৰ নৱম আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সন্মিলন, যিয়ে বিশ্বৰ প্ৰথম সাধাৰণ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মানৱ অধিকাৰ সঁজুলি মানৱঅধিকাৰৰ অধিকাৰ আৰু কৰ্তব্যৰ আমেৰিকান ঘোষণাপত্ৰ গ্ৰহণ কৰে। [33] ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ কেইবাটাও সংস্থা, আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সংগঠন আৰু বেচৰকাৰী সংগঠনৰ প্ৰতিনিধি আৰু পৰামৰ্শদাতাসকলেও উপস্থিত আছিল আৰু পৰামৰ্শ দাখিল কৰিছিল। এইটোও আশা কৰা হৈছিল যে আইনী শক্তিৰ সৈতে এখন আন্তৰ্জাতিক মানৱ অধিকাৰ বিধেয়কৰ খচৰা প্ৰস্তুত কৰিব পাৰি আৰু ঘোষণাপত্ৰৰ সৈতে গ্ৰহণৰ বাবে দাখিল কৰিব পাৰি।
1948 চনৰ 21 মে’ত অধিৱেশনৰ সমাপ্তিৰ পিছত, সমিতিখনে মানৱ অধিকাৰ আয়োগৰ ওচৰত “মানৱ অধিকাৰৰ আন্তৰ্জাতিক ঘোষণা” আৰু “মানৱ অধিকাৰৰ আন্তৰ্জাতিক চুক্তি”ৰ পুনৰ খচৰা পাঠ দাখিল কৰে, যি একেলগে এক আন্তৰ্জাতিক অধিকাৰ বিধেয়ক গঠন কৰিব। [33] পুনৰ প্ৰস্তুত কৰা ঘোষণাপত্ৰখন মানৱ অধিকাৰ আয়োগে ২১ মেৰ পৰা ১৮ জুন ১৯৪৮ লৈ জেনেভাত ইয়াৰ তৃতীয় অধিৱেশনত পুনৰ পৰীক্ষা আৰু আলোচনা কৰিছিল। তথাকথিত “জেনেভা পাঠ” সদস্য ৰাষ্ট্ৰসমূহৰ মাজত প্ৰচাৰ কৰা হৈছিল আৰু কেইবাটাও প্ৰস্তাৱিত সংশোধনসাপেক্ষে; উদাহৰণ স্বৰূপে, ভাৰতৰ হংসা মেহতাই উল্লেখনীয়ভাৱে পৰামৰ্শ দিছিল যে ঘোষণাপত্ৰখনে “সকলো পুৰুষসমানভাৱে সৃষ্টি কৰা হয়”ৰ পৰিৱৰ্তে “সকলো মানুহ সমানভাৱে সৃষ্টি কৰা হয়” বুলি দাবী কৰে, যাতে লিংগৰ মানদণ্ড ভালদৰে প্ৰতিফলিত হয়।
12 টা ভোটৰ সপক্ষে, কোনেও বিৰোধিতা কৰা নাছিল, আৰু চাৰিজনে বিৰত আছিল, চি.এইচ.আৰ.-য়ে প্ৰস্তাৱিত ঘোষণাপত্ৰখন অনুমোদন জনাইছিল, যদিও প্ৰস্তাৱিত চুক্তিৰ বিষয়বস্তু আৰু ৰূপায়ণ পৰীক্ষা কৰিবলৈ অক্ষম হৈছিল। আয়োগে ১৯৪৮ চনৰ জুলাই আৰু আগষ্টত ইয়াৰ সপ্তম অধিৱেশনৰ সময়ত ইয়াৰ পৰ্যালোচনা আৰু অনুমোদনৰ বাবে ঘোষণাপত্ৰৰ অনুমোদিত পাঠ, লগতে চুক্তিখন অৰ্থনৈতিক আৰু সামাজিক পৰিষদলৈ প্ৰেৰণ কৰে। পৰিষদে 1948 চনৰ 26 আগষ্টৰ 151(সপ্তম) প্ৰস্তাৱ গ্ৰহণ কৰে, যাৰ দ্বাৰা ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সাধাৰণ সভালৈ মানৱ অধিকাৰৰ খচৰা আন্তৰ্জাতিক ঘোষণাপত্ৰ প্ৰেৰণ কৰা হয়।
১৯৪৮ চনৰ ৩০ ছেপ্টেম্বৰৰ পৰা ৭ ডিচেম্বৰলৈ আহ্বান কৰা সাধাৰণ সভাৰ তৃতীয় সমিতিয়ে খচৰা ঘোষণাপত্ৰ সম্পৰ্কে ৮১ খন বৈঠক অনুষ্ঠিত কৰে, যাৰ ভিতৰত আছে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সদস্য ৰাষ্ট্ৰসমূহৰ দ্বাৰা সংশোধনৰ বাবে ১৬৮ টা প্ৰস্তাৱ তৰ্ক কৰা আৰু সমাধান কৰা। 6 ডিচেম্বৰত ইয়াৰ 178 তম বৈঠকত, তৃতীয় সমিতিয়ে 29 টা ভোটৰ সপক্ষে ঘোষণাপত্ৰ গ্ৰহণ কৰে, কোনোৱে বিৰোধিতা নকৰে আৰু সাতটা অনুপস্থিতি। দস্তাবেজখন পৰৱৰ্তী সময়ত ১৯৪৮ চনৰ ৯ আৰু ১০ ডিচেম্বৰত বিবেচনাৰ বাবে বহল সাধাৰণ সভাত দাখিল কৰা হৈছিল।
গ্ৰহণ Adoption
১৯৪৮ চনৰ ১০ ডিচেম্বৰত পেৰিছৰ পালাইছ ডি চাইলটত ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ প্ৰস্তাৱ এ/আৰইএছ/২১৭(৩)[এ] হিচাপে সাধাৰণ সভাই সাৰ্বজনীন ঘোষণাপত্ৰ গ্ৰহণ কৰে। [খ] সেই সময়ত ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ ৫৮ জন সদস্যৰ ভিতৰত ৪৮ জনে সপক্ষে ভোট দিছিল, কোনোৱে ইংগিত দিয়া নাছিল, আঠজনে বিৰত আছিল, আৰু হণ্ডুৰাছ আৰু য়েমেন ভোট দিবলৈ বা বিৰত থাকিবলৈ ব্যৰ্থ হৈছিল।
এলেনোৰ ৰুজভেল্টক তেওঁৰ জন্মস্থান আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত আৰু সমগ্ৰ বিশ্বতে ঘোষণাপত্ৰগ্ৰহণৰ বাবে সমৰ্থন সংগ্ৰহ কৰাত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰাৰ কৃতিত্ব দিয়া হয়, বিভিন্ন আৰু প্ৰায়ে বিৰোধী ৰাজনৈতিক খণ্ডৰ ওচৰত আবেদন কৰাৰ সামৰ্থ্যৰ বাবে।
সভাৰ ৰেকৰ্ডে ঘোষণাপত্ৰগ্ৰহণৰ ওপৰত হোৱা বিতৰ্কৰ প্ৰত্যক্ষ অন্তৰ্দৃষ্টি প্ৰদান কৰে। দক্ষিণ আফ্ৰিকাৰ স্থিতিক ইয়াৰ বৰ্ণবৈষম্যৰ প্ৰণালীসুৰক্ষিত কৰাৰ এক প্ৰয়াস হিচাপে দেখা যায়, যিঘোষণাপত্ৰত স্পষ্টভাৱে কেইবাটাও অনুচ্ছেদ উলংঘা কৰিছে। [43] চৌদি আৰৱৰ অনুপস্থিতি প্ৰাথমিকভাৱে ঘোষণাপত্ৰৰ দুটা অনুচ্ছেদৰ দ্বাৰা প্ৰেৰিত হৈছিল: অনুচ্ছেদ ১৮, য’ত কোৱা হৈছে যে সকলোৰে “তেওঁৰ ধৰ্ম বা বিশ্বাস সলনি কৰাৰ” অধিকাৰ আছে, আৰু অনুচ্ছেদ ১৬, সমান বিবাহৰ অধিকাৰৰ ওপৰত। [43] ছয়খন সাম্যবাদী ৰাষ্ট্ৰৰ দ্বাৰা প্ৰত্যাহাৰ এই দৃষ্টিভংগীৰ ওপৰত কেন্দ্ৰিত আছিল যে ঘোষণাপত্ৰখনে ফেচিবাদ আৰু নাজীবাদক গৰিহণা দিয়াত পৰ্যাপ্ত পৰিমাণে আগবাঢ়ি যোৱা নাছিল; [48] এলেনোৰ ৰুজভেল্টে বিবাদৰ প্ৰকৃত বিষয়টোক অনুচ্ছেদ ১৩ বুলি দায়ী কৰিছিল, যিয়ে নাগৰিকসকলক তেওঁলোকৰ দেশ এৰি যোৱাৰ অধিকাৰ প্ৰদান কৰিছিল। আন পৰ্যবেক্ষকসকলে ঘোষণাপত্ৰৰ “নেতিবাচক অধিকাৰ”ৰ প্ৰতি ছোভিয়েট ব্লকৰ বিৰোধিতাৰ ফালে আঙুলিয়াই দিয়ে, যেনে কিছুমান নাগৰিক আৰু ৰাজনৈতিক অধিকাৰ উলংঘন নকৰিবলৈ চৰকাৰক আহ্বান জনোৱা ব্যৱস্থা।
ব্ৰিটিছ প্ৰতিনিধি দলটোৱে ঘোষণাপত্ৰৰ সপক্ষে ভোট দিয়াৰ সময়ত হতাশা ব্যক্ত কৰিছিল যে প্ৰস্তাৱিত নথিখনৰ নৈতিক বাধ্যবাধকতা আছিল কিন্তু আইনী শক্তিৰ অভাৱ আছিল; ১৯৭৬ চনলৈকে অসামৰিক আৰু ৰাজনৈতিক অধিকাৰৰ ওপৰত আন্তৰ্জাতিক চুক্তি কাৰ্যকৰী নহ’ব, যাৰ ফলত বেছিভাগ ঘোষণাপত্ৰক আইনী মৰ্যাদা দিয়া হ’ব।
ঘোষণাপত্ৰৰ সপক্ষে ভোট দিয়া 48 খন দেশ হৈছে:
Afghanistan- Argentina
- Australia
- Belgium
- Bolivia
- Brazil
- Burma
- Canada
- Chile
- China
- Colombia
- Costa Rica
- Cuba
- Denmark
- Dominican Republic
- Ecuador
- Egypt
- El Salvador
- Ethiopia
- France
- Greece
- Guatemala
- Haiti
- Iceland
- India
- Iran
- Iraq
- Lebanon
- Liberia
- Luxembourg
- Mexico
- Netherlands
- New Zealand
- Nicaragua
- Norway
- Pakistan
- Panama
- Paraguay
- Peru
- Philippines
- Siam
- Sweden
- Syria
- Turkey
- United Kingdom
- United States
- Uruguay
- Venezuela
Afghanistan
Argentina
Australia
Belgium
Bolivia
Brazil
Burma
Canada
Chile
China
Colombia
Costa Rica
Cuba
Denmark
Dominican Republic
Ecuador
Egypt
El Salvador
Ethiopia
France
Greece
Guatemala
Haiti
Iceland
India
Iran
Iraq
Lebanon
Liberia
Luxembourg
Mexico
Netherlands
New Zealand
Nicaragua
Norway
Pakistan
Panama
Paraguay
Peru
Philippines
Siam
Sweden
Syria
Turkey
United Kingdom
United States
Uruguay
Venezuelaআঠখন দেশে বিৰত থাকিল: Eight countries abstained:
- Czechoslovakia
- Poland
- Saudi Arabia
- Soviet Union
- Byelorussian SSR
- Ukrainian SSR
- South Africa
- Yugoslavia
Czechoslovakia
Poland
Saudi Arabia
Soviet Union
Byelorussian SSR
Ukrainian SSR
South Africa
Yugoslaviaদুখন দেশে ভোট দিয়া নাছিল: Two countries did not vote:
- Honduras
- Yemen
Honduras
Yemenৰাষ্ট্ৰসংঘৰ বৰ্তমানৰ সদস্য ৰাষ্ট্ৰসমূহৰ সংখ্যাগৰিষ্ঠই সাৰ্বভৌমত্ব লাভ কৰে আৰু পিছত সংগঠনটোত যোগদান কৰে, যি ঐতিহাসিক ভোটৰ অধিকাৰী তুলনামূলকভাৱে কম সংখ্যক ৰাজ্যৰ বাবে দায়ী
আন্তৰ্জাতিক মানৱ অধিকাৰ দিৱস International Human Rights Day
10 ডিচেম্বৰ, সাৰ্বজনীন ঘোষণাপত্ৰ গ্ৰহণৰ বাৰ্ষিকী, প্ৰতি বছৰে বিশ্ব মানৱ অধিকাৰ দিৱস বা আন্তৰ্জাতিক মানৱ অধিকাৰ দিৱস হিচাপে পালন কৰা হয়। ব্যক্তি, সম্প্ৰদায় আৰু ধৰ্মীয় গোট, মানৱ অধিকাৰ সংগঠন, সংসদ, চৰকাৰ আৰু ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ দ্বাৰা এই স্মৰণীয় অনুষ্ঠান পালন কৰা হয়। দশমিক স্মৰণীয় অনুষ্ঠানবোৰৰ সৈতে প্ৰায়ে ঘোষণাপত্ৰ আৰু মানৱ অধিকাৰ সেনাপতিৰ সজাগতা বৃদ্ধিৰ বাবে অভিযান চলোৱা হয়। 2008 চনত ঘোষণাপত্ৰৰ 60 তম বাৰ্ষিকী উদযাপন কৰা হৈছিল, আৰু ইয়াৰ সৈতে “আমাৰ সকলোৰে বাবে মৰ্যাদা আৰু ন্যায়” বিষয়বস্তুৰ চাৰিওফালে বছৰজোৰা কাৰ্যকলাপ চলি আছিল। একেদৰে, 2018 চনত 70 তম বাৰ্ষিকীবিশ্বব্যাপী #StandUpForHumanRights অভিযানৰ দ্বাৰা চিহ্নিত কৰা হৈছিল, যিয়ে যুৱসকলক লক্ষ্য কৰি লৈছিল।
প্ৰভাৱ Impact
তাৎপৰ্য Significance
ইউ.ডি.এইচ.আৰ.-ক এক ধৰ্মনিৰপেক্ষ, অৰাজনৈতিক দস্তাবেজত এক বিস্তৃত আৰু সাৰ্বজনীন নীতি প্ৰদান কৰাৰ বাবে গুৰুত্বপূৰ্ণ বুলি গণ্য কৰা হয় যি স্পষ্টভাৱে সংস্কৃতি, ধৰ্ম, আইনী ব্যৱস্থা আৰু ৰাজনৈতিক মতাদৰ্শঅতিক্ৰম কৰে। সাৰ্বজনীনতাৰ প্ৰতি ইয়াৰ দাবীক “সীমাহীন ভাৱে আদৰ্শবাদী” আৰু “আটাইতকৈ উচ্চাকাংক্ষী বৈশিষ্ট্য” বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে। ঘোষণাটো আন্তৰ্জাতিক আইনৰ প্ৰথম সঁজুলি আছিল যিয়ে “আইনৰ শাসন” বাক্যাংশ ব্যৱহাৰ কৰিছিল, যাৰ দ্বাৰা এই নীতি প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছিল যে অধিকাৰ ক্ষেত্ৰ বা ৰাজনৈতিক ব্যৱস্থা নিৰ্বিশেষে সকলো সমাজৰ সকলো সদস্য আইনৰ দ্বাৰা সমানে আবদ্ধ।
ঘোষণাপত্ৰখন আনুষ্ঠানিকভাৱে ইংৰাজী আৰু ফৰাচী ভাষাত দ্বিভাষিক দস্তাবেজ হিচাপে গ্ৰহণ কৰা হৈছিল, চীনা, ৰাছিয়ান আৰু স্পেনিছ ভাষাত চৰকাৰী অনুবাদৰ সৈতে, এই সকলোবোৰ ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ চৰকাৰী কাৰ্যকৰী ভাষা। ইয়াৰ স্বাভাৱিকভাৱে সাৰ্বজনীনতাবাদী প্ৰকৃতিৰ বাবে, ৰাষ্ট্ৰসংঘই ব্যক্তিগত আৰু ৰাজহুৱা প্ৰতিষ্ঠান আৰু ব্যক্তিৰ সহযোগত নথিখন যিমান সম্ভৱ সিমান ভাষালৈ অনুবাদ কৰাৰ এক সমন্বিত প্ৰয়াস কৰিছে। ১৯ চনত গিনিজ বুক অৱ ৰেকৰ্ডছে ঘোষণাপত্ৰখনক বিশ্বৰ “সৰ্বাধিক অনুবাদ কৰা দস্তাবেজ” বুলি বৰ্ণনা কৰে, যাৰ ২৯৮ টা অনুবাদ আছে; ৰেকৰ্ডটো আকৌ এবাৰ প্ৰমাণিত হৈছিল যেতিয়া পাঠটো ৩৭০ টা বিভিন্ন ভাষা আৰু উপভাষাত উপনীত হৈছিল। ইউ.ডি.এইচ.আৰ.-য়ে 2016 চনত 500 ৰো অধিক অনুবাদৰ মাইলৰ খুঁটি অৰ্জন কৰিছিল, আৰু 2021 চনলৈকে, 530 টা ভাষালৈ অনুবাদ কৰা হৈছে, আটাইতকৈ অনুবাদ কৰা দস্তাবেজ বাকী আছে।
ইয়াৰ প্ৰস্তাৱনাত, চৰকাৰবোৰে ঘোষণাপত্ৰত নিৰ্ধাৰিত মানৱ অধিকাৰৰ সাৰ্বজনীন আৰু কাৰ্যকৰী স্বীকৃতি আৰু পালন সুৰক্ষিত কৰা প্ৰগতিশীল পদক্ষেপবোৰৰ প্ৰতি নিজকে আৰু তেওঁলোকৰ লোকসকলক প্ৰতিশ্ৰুতিবদ্ধ কৰে। এলেনোৰ ৰুজভেল্টে পাঠটো চুক্তি হিচাপে গ্ৰহণ কৰাটো সমৰ্থন কৰিছিল, চুক্তি হিচাপে নহয়, কিয়নো তেওঁ বিশ্বাস কৰিছিল যে বিশ্ব সমাজত ইয়াৰ একেই প্ৰভাৱ থাকিব যিদৰে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ স্বাধীনতাঘোষণাআমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ ভিতৰত আছিল। যদিও ই আইনীভাৱে বাধ্যতামূলক নহয়, ঘোষণাটো 1948 চনৰ পৰা বেছিভাগ ৰাষ্ট্ৰীয় সংবিধানত অন্তৰ্ভুক্ত বা প্ৰভাৱিত কৰা হৈছে। ই বৰ্ধিত সংখ্যক ৰাষ্ট্ৰীয় আইন, আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় আইন আৰু চুক্তিৰ আধাৰ হিচাপে কাম কৰিছে, লগতে মানৱ অধিকাৰৰ সুৰক্ষা আৰু প্ৰচাৰৰ বাবে বৰ্ধিত সংখ্যক আঞ্চলিক, উপ-ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতিষ্ঠানৰ বাবেও কাম কৰিছে।
ঘোষণাপত্ৰৰ সৰ্বাত্মক ব্যৱস্থাবোৰে এক “মাপকাঠি” আৰু প্ৰসংগবিন্দু হিচাপে কাম কৰে যাৰ দ্বাৰা মানৱ অধিকাৰৰ প্ৰতি দেশবোৰৰ প্ৰতিশ্ৰুতিবিচাৰ কৰা হয়, যেনে চুক্তি সংস্থা আৰু কাৰ্যকৰীকৰণ নিৰীক্ষণ কৰা বিভিন্ন মানৱ অধিকাৰ চুক্তিৰ অন্যান্য প্ৰণালীৰ জৰিয়তে।
আইনী প্ৰভাৱ Legal effect
আন্তৰ্জাতিক আইনত, ঘোষণা এটা চুক্তিৰ পৰা পৃথক যে ই সাধাৰণতে বাধ্যবাধকতাৰ সলনি পক্ষবোৰৰ মাজত আকাংক্ষা বা বুজাবুজি উল্লেখ কৰে। ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ চাৰ্টাৰত উল্লেখ কৰা “মৌলিক স্বাধীনতা” আৰু “মানৱ অধিকাৰ”ত প্ৰতিফলিত পৰম্পৰাগত আন্তৰ্জাতিক আইনৰ বিষয়ে প্ৰতিফলিত আৰু বিতংভাৱে বৰ্ণনা কৰিবলৈ ঘোষণাপত্ৰখন স্পষ্টভাৱে গ্ৰহণ কৰা হৈছিল, যি সকলো সদস্য ৰাষ্ট্ৰৰ বাবে বাধ্যতামূলক। এই কাৰণে, মানৱ অধিকাৰৰ সাৰ্বজনীন ঘোষণা হৈছে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ এক মৌলিক গঠনমূলক দস্তাবেজ আৰু সম্প্ৰসাৰণৰ দ্বাৰা, ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ চাৰ্টাৰৰ সকলো 193 টা পক্ষ।
বহুতো আন্তৰ্জাতিক অধিবক্তাই বিশ্বাস কৰে যে ঘোষণাপত্ৰখন পৰম্পৰাগত আন্তৰ্জাতিক আইনৰ অংশ আৰু ইয়াৰ অনুচ্ছেদ উলংঘা কৰা চৰকাৰসমূহৰ ওপৰত কূটনৈতিক আৰু নৈতিক চাপ প্ৰয়োগ কৰাৰ এক শক্তিশালী সঁজুলি। এজন বিশিষ্ট আন্তৰ্জাতিক আইনবিদে ইউডিএইচআৰক “সাধাৰণতে স্বীকৃত নিয়মবোৰ ব্যাখ্যা কৰা বুলি সাৰ্বজনীনভাৱে গণ্য কৰা” বুলি বৰ্ণনা কৰিছিল। আন আইনী পণ্ডিতসকলে আৰু যুক্তি দিছে যে ঘোষণাপত্ৰখনে জুছ কোগেন, আন্তৰ্জাতিক আইনৰ মৌলিক নীতি গঠন কৰে যাৰ পৰা কোনো ৰাজ্যই বিচ্যুত বা বিচ্যুত হ’ব নোৱাৰে। ১৯৬৮ চনৰ মানৱ অধিকাৰ ৰ ওপৰত ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সন্মিলনে পৰামৰ্শ দিছিল যে ঘোষণাপত্ৰখনে সকলো ব্যক্তিৰ বাবে “আন্তৰ্জাতিক সম্প্ৰদায়ৰ সদস্যসকলৰ বাবে এক বাধ্যবাধকতা” গঠন কৰে। বিভিন্ন দেশৰ আদালতে ও নিশ্চিত কৰিছে যে ঘোষণাপত্ৰখনে পৰম্পৰাগত আন্তৰ্জাতিক আইন গঠন কৰে।
ঘোষণাপত্ৰখনে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ মানৱ অধিকাৰৰ দুটা বাধ্যতামূলক চুক্তিৰ আধাৰ হিচাপে কাম কৰিছে: নাগৰিক আৰু ৰাজনৈতিক অধিকাৰৰ ওপৰত আন্তৰ্জাতিক চুক্তি আৰু অৰ্থনৈতিক, সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক অধিকাৰৰ ওপৰত আন্তৰ্জাতিক চুক্তি। ঘোষণাপত্ৰৰ নীতিবোৰ অন্যান্য বাধ্যতামূলক আন্তৰ্জাতিক চুক্তিযেনে সকলো ধৰণৰ বৰ্ণবৈষম্য দূৰীকৰণৰ ওপৰত আন্তৰ্জাতিক সন্মিলন, মহিলাৰ বিৰুদ্ধে বৈষম্য দূৰীকৰণৰ ওপৰত আন্তৰ্জাতিক সন্মিলন, শিশুৰ অধিকাৰৰ ওপৰত ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সন্মিলন, অত্যাচাৰৰ বিৰুদ্ধে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সন্মিলন, আৰু বহুতো বিষয়ত বৰ্ণনা কৰা হৈছে। ঘোষণাটো চৰকাৰ, শিক্ষাবিদ, অধিবক্তা আৰু সাংবিধানিক আদালতৰ দ্বাৰা আৰু তেওঁলোকৰ স্বীকৃত মানৱ অধিকাৰৰ সুৰক্ষাৰ বাবে ইয়াৰ নীতিসমূহৰ প্ৰতি আবেদন কৰা ব্যক্তিসকলৰ দ্বাৰা ব্যাপকভাৱে উল্লেখ কৰা অব্যাহত আছে।
ৰাষ্ট্ৰীয় আইন National law
এজন পণ্ডিতে অনুমান কৰিছে যে ১৯৪৮ চনত ঘোষণাপত্ৰ গ্ৰহণ কৰাৰ পিছত প্ৰস্তুত কৰা কমেও ৯০ খন ৰাষ্ট্ৰীয় সংবিধানত “মৌলিক অধিকাৰৰ বিবৃতি আছে, য’ত তেওঁলোকে বিশ্বজনীন ঘোষণাপত্ৰৰ ব্যৱস্থাবোৰ বিশ্বস্ততাৰে পুনৰ প্ৰস্তুত নকৰে, অন্ততঃ ইয়াৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হয়।” ১৯৪৮ চনৰ ঠিক পিছৰ দশকবোৰত স্বাধীনতা লাভ কৰা কমেও ২০ খন আফ্ৰিকান ৰাষ্ট্ৰই তেওঁলোকৰ সংবিধানত ইউডিএইচআৰ স্পষ্টভাৱে উল্লেখ কৰিছিল। 2014 চনলৈকে, এতিয়াও ঘোষণাপত্ৰৰ পোনপটীয়া উদ্ধৃতি দিয়া সংবিধানবোৰ হৈছে আফগানিস্তান, বেনিন, বছনিয়া-হাৰ্জেগোভিনা, বুৰ্কিনা ফাছো, বুৰুণ্ডি, কম্বোডিয়া, চাদ, কোমোৰোছ, Côte ডি’আইভ’ৰ, ইকুৱেটৰিয়েল গিনি, ইথিওপিয়া, ডেমক্ৰেটিক ৰিপাব্লিক অফ কঙ্গো, গেবন, গিনি, হাইতি, মৌৰিতানিয়া, নিকাৰাগুয়া, নাইজাৰ, পৰ্তুগাল, ৰোমানিয়া, ৰুৱাণ্ডা, São টমে আৰু Príncipe, চেনেগাল, চোমালিয়া, স্পেইন, স্পেইন আৰু ইয়েমেনলৈ। তদুপৰি, পৰ্তুগাল, ৰোমানিয়া, São টমে আৰু Príncipe আৰু স্পেইনৰ সংবিধানে তেওঁলোকৰ আদালতক সাৰ্বজনীন ঘোষণাপত্ৰৰ সৈতে সাংবিধানিক নিয়মবোৰ “ব্যাখ্যা” কৰিবলৈ বাধ্য কৰে।
বহুতো ৰাষ্ট্ৰৰ ন্যায়িক আৰু ৰাজনৈতিক ব্যক্তিসকলে তেওঁলোকৰ আদালত, সংবিধান বা আইনী সংহিতাৰ ওপৰত প্ৰভাৱ বা অনুপ্ৰেৰণা হিচাপে ইউডিএইচআৰক পোনপটীয়াকৈ আহ্বান জনাইছে। ভাৰতীয় আদালতে ভাৰতীয় সংবিধানক “ঘোষণাপত্ৰত সন্নিবিষ্ট বেছিভাগ অনুচ্ছেদক মূৰ্ত কৰি তুলিছে”। এণ্টিগুয়া, চাদ, চিলি, কাজাখস্তান, ছেইণ্ট ভিনচেণ্ট আৰু গ্ৰেনাডাইনছ আৰু জিম্বাবোৱেৰ দৰে বৈচিত্ৰ্যপূৰ্ণ ৰাষ্ট্ৰসমূহে ঘোষণাপত্ৰৰ পৰা সাংবিধানিক আৰু আইনী ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিছে। কিছুমান ক্ষেত্ৰত, ইউ.ডি.এইচ.আৰ.-ৰ নিৰ্দিষ্ট ব্যৱস্থাবোৰ ৰাষ্ট্ৰীয় আইনত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হয় বা অন্যথা প্ৰতিফলিত কৰা হয়। স্বাস্থ্য বা স্বাস্থ্য সুৰক্ষাৰ অধিকাৰ বেলজিয়াম, কিৰগিজস্তান, পাৰাগুৱে, পেৰু, থাইলেণ্ড আৰু টোগোৰ সংবিধানত পোৱা যায়; আৰ্মেনিয়া, কম্বোডিয়া, ইথিওপিয়া, ফিনলেণ্ড, দক্ষিণ কোৰিয়া, কিৰগিজস্তান, পাৰাগুৱে, থাইলেণ্ড আৰু য়েমেনত স্বাস্থ্য সেৱা প্ৰদান কৰাৰ বাবে চৰকাৰৰ ওপৰত সাংবিধানিক দায়বদ্ধতা বিদ্যমান।
1988 চনৰ ভিতৰত আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ গোচৰৰ এক সমীক্ষাত আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ দ্বাৰা ঘোষণাপত্ৰৰ পাঁচটা প্ৰসংগ পোৱা গৈছিল; ফেডাৰেল আদালতৰ দ্বাৰা ষোল্লটা প্ৰসংগ; ফেডাৰেল জিলা আদালতৰ দ্বাৰা চব্বিশটা প্ৰসংগ; দেউলিয়া আদালতৰ দ্বাৰা এটা প্ৰসংগ; আৰু পাঁচখন ৰাজ্যিক আদালতৰ দ্বাৰা কেইবাটাও প্ৰসংগ। একেদৰে, 1994 চনত কৰা গৱেষণাই সমগ্ৰ আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ ফেডাৰেল আৰু ৰাজ্যিক আদালতৰ দ্বাৰা ঘোষণাপত্ৰৰ 94 টা প্ৰসংগ চিনাক্ত কৰিছিল।
2004 চনত, আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ে চোচা বনামত ৰায় দিয়ে। আলভাৰেজ-মাচাইনে কয় যে ঘোষণাপত্ৰখনে “আন্তৰ্জাতিক আইনৰ বিষয় হিচাপে নিজৰ শক্তিৰ দ্বাৰা দায়বদ্ধতা আৰোপ নকৰে”, আৰু আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ ফেডাৰেল চৰকাৰৰ ৰাজনৈতিক শাখাবোৰে আন্তৰ্জাতিক সঁজুলিআৰু সেইবোৰৰ প্ৰয়োগযোগ্যতাৰ প্ৰতি ৰাষ্ট্ৰৰ দায়বদ্ধতা “পৰীক্ষা” কৰিব পাৰে। অৱশ্যে, আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ আদালত আৰু আইনসভাবোৰে এতিয়াও মানৱ অধিকাৰৰ সৈতে সম্পৰ্কিত আইনসমূহ, বেলজিয়াম, নেডাৰলেণ্ড, ভাৰত আৰু শ্ৰীলংকাৰ আদালতৰ দ্বাৰা ভাগ বতৰা কৰা স্থিতি অৱগত বা ব্যাখ্যা কৰিবলৈ ঘোষণাপত্ৰব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে
প্ৰতিক্ৰিয়া Reaction
প্ৰশংসা আৰু সমৰ্থন Praise and support
ইউনিভাৰ্চেল ঘোষণাপত্ৰখনে কেইবাজনো উল্লেখযোগ্য কৰ্মী, আইনবিদ আৰু ৰাজনৈতিক নেতাৰ পৰা প্ৰশংসা লাভ কৰিছে। লেবাননৰ দাৰ্শনিক আৰু কূটনীতিবিদ চাৰ্লছ মালিকে ইয়াক “গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰথম ক্ৰমৰ এক আন্তৰ্জাতিক দস্তাবেজ” বুলি অভিহিত কৰিছিল, আনহাতে এলেনোৰ ৰুজভেল্ট- মানৱ অধিকাৰ আয়োগৰ (চিএইচআৰ) প্ৰথম অধ্যক্ষ যিঘোষণাৰ খচৰা তৈয়াৰ কৰাত সহায় কৰিছিল- তেওঁ কৈছিল যে ই “সকলো ঠাইতে সকলো মানুহৰ আন্তৰ্জাতিক মেগনা কাৰ্টা হ’ব পাৰে।” 1993 চনত মানৱ অধিকাৰৰ ওপৰত ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ বিশ্ব সন্মিলনত, মানৱ অধিকাৰৰ ওপৰত সৰ্ববৃহৎ আন্তৰ্জাতিক সমাৱেশসমূহৰ ভিতৰত এটা, কূটনীতিবিদ আৰু বিষয়াসকলে তেওঁলোকৰ চৰকাৰৰ “ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ চাৰ্টাৰ আৰু মানৱ অধিকাৰৰ সাৰ্বজনীন ঘোষণাপত্ৰত সন্নিবিষ্ট উদ্দেশ্য আৰু নীতিৰ প্ৰতি প্ৰতিশ্ৰুতি” পুনৰ নিশ্চিত কৰে আৰু গুৰুত্ব আৰোপ কৰে যে ঘোষণাটো “অনুপ্ৰেৰণাৰ উৎস আৰু মানদণ্ড নিৰ্ধাৰণত ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ আধাৰ হৈ আহিছে। বিদ্যমান আন্তৰ্জাতিক মানৱ অধিকাৰ সঁজুলিবোৰত।” ১৯৯৫ চনৰ ৫ অক্টোবৰত পোপ জন পল দ্বিতীয়ই দিয়া এক ভাষণত এই ঘোষণাপত্ৰক “আমাৰ সময়ৰ মানৱ বিবেকৰ সৰ্বোচ্চ অভিব্যক্তি” বুলি অভিহিত কৰিছিল, যদিও ভেটিকেনে কেতিয়াও ইয়াক গ্ৰহণ কৰা নাছিল। ২০০৩ চনৰ ১০ ডিচেম্বৰত ইউৰোপীয় ইউনিয়নৰ হৈ এক বিবৃতিত মাৰ্চেলো স্পাটাফোৰাই কৈছিল যে ঘোষণাপত্ৰখনে “আন্তৰ্জাতিক সম্প্ৰদায়ৰ মাজত সম্পৰ্ক গঢ়ি তোলা নীতি আৰু দায়বদ্ধতাৰ পৰিকাঠামোৰ কেন্দ্ৰত মানৱ অধিকাৰক স্থান দিছে।”
আন্তৰ্জাতিক মানৱ অধিকাৰৰ স্তম্ভ হিচাপে, ইউ.ডি.এইচ.আৰ.-য়ে আন্তৰ্জাতিক আৰু বেচৰকাৰী সংগঠনবোৰৰ মাজত ব্যাপক সমৰ্থন লাভ কৰিছে। আন্তৰ্জাতিক মানৱ অধিকাৰ ফেডাৰেচন (এফ.আই.ডি.এইচ.), যি হৈছে আটাইতকৈ পুৰণি মানৱ অধিকাৰ সংগঠনবোৰৰ ভিতৰত এটা, ঘোষণাপত্ৰত নিৰ্ধাৰিত সকলো অধিকাৰৰ সন্মান, নাগৰিক আৰু ৰাজনৈতিক অধিকাৰৰ ওপৰত আন্তৰ্জাতিক চুক্তি, আৰু অৰ্থনৈতিক, সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক অধিকাৰৰ ওপৰত আন্তৰ্জাতিক চুক্তিৰ প্ৰচাৰ কৰাটো ইয়াৰ মূল আদেশ। [88] [89] তৃতীয় পুৰণি আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মানৱ অধিকাৰ সংগঠন এমনেষ্টি ইণ্টাৰনেচনেলে নিয়মীয়াকৈ মানৱ অধিকাৰ দিৱস পালন কৰিছে আৰু ইউডিএইচআৰৰ সজাগতা আৰু সমৰ্থন অনাৰ বাবে বিশ্বব্যাপী অনুষ্ঠানৰ আয়োজন কৰিছে। [91] কিছুমান সংগঠন, যেনে কুৱেকাৰ ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ কাৰ্যালয়, আমেৰিকান ফ্ৰেণ্ডছ চাৰ্ভিচ কমিটি, আৰু য়ুথ ফৰ হিউমেন ৰাইটছ ইণ্টাৰনেচনেল (ৱাইএইচআৰআই)য়ে যুৱ সকলক মানৱ অধিকাৰৰ সাৰ্বজনীন ঘোষণাপত্ৰৰ বিষয়ে শিক্ষিত কৰাৰ বাবে পাঠ্যক্ৰম বা কাৰ্যসূচী বিকশিত কৰিছে।
ইউ.ডি.এইচ.আৰ.-ৰ নিৰ্দিষ্ট ব্যৱস্থাবোৰ আগ্ৰহী গোটবোৰে তেওঁলোকৰ নিৰ্দিষ্ট মনোযোগৰ ক্ষেত্ৰৰ সন্দৰ্ভত উল্লেখ বা বিস্তাৰিত কৰে। 1997 চনত, আমেৰিকান লাইব্ৰেৰী এছ’চিয়েচন (এএলএ)ৰ পৰিষদে চিন্তা, মতামত আৰু অভিব্যক্তিৰ স্বাধীনতা সম্পৰ্কে অনুচ্ছেদ 18 ৰ পৰা 20 লৈ সমৰ্থন কৰিছিল, [যিবোৰ এএলএ ইউনিভাৰ্চেল ৰাইট টু ফ্ৰী এক্সপ্ৰেচন আৰু লাইব্ৰেৰী বিল অফ ৰাইটছত সংহিতাবদ্ধ কৰা হৈছিল। ঘোষণাপত্ৰখনে এএলএ-ৰ দাবীৰ আধাৰ গঠন কৰিছিল যে চেঞ্চৰশ্বিপ, গোপনীয়তাৰ আক্ৰমণ, আৰু মতামতৰ হস্তক্ষেপ হৈছে মানৱ অধিকাৰ উলংঘন
Click below to read full article in English
Universal Declaration of Human Rights
References
- I collected from Wikipedia
- Learning, Awareness and Education is the purpose of this Blog/Website.
- If any mistake or error please kindly inform us, thanks