চৈয়দ মহম্মদ ছাদুল্লা | Sir Syed Muhammad Saadulla Biography in Assamese

ছাৰ চৈয়দ মুহাম্মাদ ছাদুল্লা (২১ মে ১৮৮৫ – ৮ জানুৱাৰী ১৯৫৫) ১৯৩৭ চনৰ পৰা ১৯৪৬ চনলৈ ব্ৰিটিছ ভাৰত অসমৰ প্ৰথম প্ৰধানমন্ত্ৰী আছিল৷ তেওঁ ১৯৪৬ চনৰ পৰা ১৯৫০ চনলৈ ভাৰতৰ সংবিধান সভাৰো সদস্য আছিল৷

In the 1928 Birthday Honours and appointed a Knight Commander of the Order of the Indian Empire (KCIE) in the 1946 Birthday Honours.

প্ৰাৰম্ভিক জীৱন Early life

চয়দ মুহাম্মাদ চাদুল্লাৰ জন্ম হৈছিল ১৮৮৫ চনৰ ২১ মে তাৰিখে গুৱাহাটীত, এটা গোঁড়া অসমমুছলমান পৰিয়ালত (orthodox Assamese Muslim family)। চৈয়দ মুহাম্মাদ তৈয়বুল্লাৰ পুত্ৰ হিচাপে তেওঁৰ আগমন ১৮৭৮ চনৰ আশে পাশে গোলাঘাট চহৰৰ ওচৰৰ কাছাৰীহাট নামৰ এখন গাওঁৰ পৰা গুৱাহাটীলৈ আহিছিল।

Educational Life (Lawyer উকীল ….)

ওখ আৰু খেলুৱৈ, চৈয়দ মুহাম্মাদ চাদুল্লা, এম.এ., বি.এল. এজন যুৱ 38 বছৰীয়া, গুৱাহাটীত এজন প্ৰলিডাৰ হৈছিল আৰু 1810 চনত লাখটাকিয়াত অনুশীলন স্থাপন কৰিছিল। একে বছৰতে তেওঁ কছাৰীহাটৰ চয়দ মুহাম্মাদ চালেহৰ জ্যেষ্ঠ কন্যাক বিয়া কৰায়।

তেওঁ সোনকালেই এজন উকীল হিচাপে নিজৰ ছাপ ৰাখিছিল। তেওঁ গুৱাহাটী পৌৰসভাৰ অধ্যক্ষ হৈছিল আৰু শ্বিলঙৰ বিধান পৰিষদৰ সদস্য হিচাপে মনোনীত হৈছিল। ১৯১৯ চনৰ এপ্ৰিলমাহত অসম এখন মুখ্য আয়ুক্ত প্ৰদেশ ত পৰিণত হয়। সাদুল্লাই পৰিষদৰ আলোচনাত উদ্যমীভাৱে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল, আৰু অসমৰ জনসাধাৰণৰ স্বাৰ্থৰ বিষয়ত নিজকে মুক্ত ভাৱে আৰু জোৰকৈ প্ৰকাশ কৰিছিল। নাগৰিকত্বৰ গুণাগুণযি তেওঁক শুদ্ধ আৰু দেশপ্ৰেমী বুলি বিশ্বাস কৰা বাবে নিস্বাৰ্থ প্ৰচেষ্টাৰ বাবে অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল সেইবোৰ তেওঁৰ ৰাজনৈতিক কেৰিয়াৰৰ আৰম্ভণিতে স্পষ্ট হৈছিল।

আইনী বৃত্তি আৰু নাগৰিক দায়িত্ব আৰু এজন আইনী পৰিষদৰ কৰ্তব্যৰ সৈতে ব্যস্ততাই সাদুল্লাক মনোৰঞ্জনৰ বাবে কম সময় দিছিল। তথাপিও, তেওঁ ন্যায়াধীশৰ ফিল্ডত নিয়মীয়াকৈ টাউন ক্লাবৰ হৈ এছ’চিয়েচন ফুটবল আৰু ক্ৰিকেট খেলিছিল। বেছিভাগ আবেলি তেওঁ পূৰ্বৰ জুবিলি গাৰ্ডেনত লন টেনিছ খেলিছিল, য’ত নিয়মীয়া আছিল তৰুণ ৰাম ফুকন, গোপীনাথ বৰদলৈ আৰু হেমন্ত কুমাৰ লাহিড়ী।

তেওঁৰ বৰ্ধিত ভাগ্যৰ সৈতে সাদুল্লাই তেওঁৰ দেউতাকৰ ঘৰৰ কাষত থকা মাটিৰ এটা প্লট কিনিছিল, আৰু যুটীয়া পৰিয়ালটোৰ বাবে এটা ডাঙৰ বাসস্থান আৰু তেওঁৰ কাৰ্যালয় হিচাপে সেৱা আগবঢ়োৱাৰ বাবে এটা বাহিৰঘৰ নিৰ্মাণ কৰিছিল। তেওঁ সোনকালেই অসম প্ৰদেশৰ এজন বিশিষ্ট ব্যক্তি হৈ পৰিছিল। সাদুল্লাই অক্লান্ত শক্তি, অবিনাশী আত্মবিশ্বাস, এক অনুসন্ধানআৰু বিশ্লেষণাত্মক মন আৰু অসাধাৰণ স্মৃতি প্ৰদৰ্শন কৰিছিল।

এক দশকত, সকলো উচ্চাকাংক্ষা পূৰণ হৈছে, আৰু সাদুল্লাক অসমৰ আটাইতকৈ সুস্পষ্ট নেতা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়া হৈছিল। তেওঁ চৰকাৰৰ অধীনত গুৰুত্বপূৰ্ণ নিযুক্তিৰ দুটা প্ৰস্তাৱ অস্বীকাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হোৱাৰ সন্তুষ্টি লাভ কৰিছিল। তেওঁ অস্থিৰ হৈ পৰিছিল আৰু নিজকে এটা পৰিৱৰ্তনৰ বাবে নিষ্পত্তি কৰা দেখিছিল। তেওঁ তেওঁৰ সৰু ভায়েক চৈয়দ মুহিবুল্লাৰ সৈতে পৰামৰ্শ কৰিছিল, যি গুৱাহাটীৰ কটন কলেজৰ আৰবী আৰু পাৰ্চী ভাষাৰ অধ্যাপক আছিল আৰু তেওঁৰ 80 বছৰীয়া দেউতাকৰ আশীৰ্বাদ বিচাৰিছিল আৰু কলিকতালৈ যাবলৈ প্ৰস্তুত হৈছিল।

১৯৭২ চনত ত্ৰিশৰ দশকৰ মাজভাগত সাদুল্লাই কলিকতা উচ্চ ন্যায়ালয়ত অধিবক্তা হিচাপে নিজকে নামভৰ্তি কৰে। তেওঁ এ.কে. ফজলুল হক, নৱাব আতাউৰ ৰহমান, বেৰিষ্টাৰ খুদা বাক্স আৰু নৱাবজাদা এ.এফ.এম. আব্দুল আলীৰ চুবুৰীয়াৰ টাৰ্ণাৰ ষ্ট্ৰীটত এটা ঘৰ ভাড়ালৈ লৈছিল। অলপ সময়ৰ ভিতৰতে, উচ্চ ন্যায়ালয় আহিপোৱাৰ আগতে আপীলৰ বাবে অসমৰ পৰা ব্ৰিফ বোৰ আহিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল আৰু আৰু এবাৰ সাদুল্লা প্লেইণ্ট প্ৰস্তুত কৰাত মগ্ন হৈছিল। সফলতা লাহে লাহে আহিছিল, কিন্তু নতুন প্ৰতিষ্ঠানত তেওঁ থিতাপি লোৱাৰ লগে লগে তেওঁৰ পত্নী আৰু তিনিজন পুত্ৰই তেওঁৰ সৈতে যোগদান কৰিছিল আৰু যিমান সম্ভৱ তেওঁলোকৰ কোম্পানীত যিমান সম্ভৱ সময় অতিবাহিত কৰিছিল।

অসম এখন ৰাজ্যপালপ্ৰদেশ হৈ পৰিছিল, এক বৰ্ধিত বিধান পৰিষদৰ সৈতে জিঅ’আই আইন 1833-ৰ অধীনত; আৰু সেই অনুসৰি ১৮৮০ চনৰ নৱেম্বৰত নিৰ্বাচন অনুষ্ঠিত হৈছিল। সাদুল্লাই কলিকতা উচ্চ ন্যায়ালয়ত অনুশীলনত মনোনিবেশ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়, আৰু সেয়েহে অসমৰ ৰাজনীতিত প্ৰৱেশ কৰা নাছিল। ১৯২২ চনৰ ২২ নৱেম্বৰত মৃত্যু হোৱা তেওঁৰ মৃত্যুমুখত পৰা পিতৃ চৈয়দ তৈয়াবুল্লাৰ বিচনাৰ কাষত থাকিবলৈ তেওঁ পৰিয়ালৰ সৈতে গুৱাহাটীলৈ আহিছিল। এবছৰপিছত তেওঁ সংস্কাৰিত বিধান পৰিষদৰ নিৰ্বাচনত থিয় হ’বলৈ আৰু এবাৰ অসমলৈ উভতি আহে, আৰু আৰামদায়ক সংখ্যাগৰিষ্ঠতাৰে ঘূৰাই দিয়া হয়।

Politics Career

১৯২৪ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহৰ শেষৰ ফালে সাদুল্লাই অসমৰ ৰাজ্যপাল ছাৰ কেৰৰ পৰা এখন পত্ৰ লাভ কৰে য’ত তেওঁক তেওঁৰ পৰিষদত আসন প্ৰদান কৰা হয়। যিহেতু নৱ নিৰ্বাচিত বিধান পৰিষদৰ বৈঠক ২৪ মাৰ্চত শ্বিলঙত অনুষ্ঠিত হ’বলগীয়া আছিল, কলিকতা উচ্চ ন্যায়ালয়বাৰ আৰু অসমত মন্ত্ৰীত্বৰ মাজত সিদ্ধান্ত লোৱাৰ বাবে খুব কম সময় আছিল। তাৎক্ষণিক সিদ্ধান্তৰ এজন ব্যক্তি, তেওঁ ৰাজ্যপাললৈ তেওঁৰ প্ৰস্তাৱ গ্ৰহণ কৰি আৰু পৰিষদৰ অধিৱেশন আৰম্ভ হোৱাৰ তাৰিখৰ আগতে শ্বিলঙত উপস্থিত হোৱাৰ আশ্বাস দি চিথিত লিখিছিল। তেওঁৰ সহকৰ্মী আৰু বন্ধুবৰ্গ আৰু আত্মীয়সকলে তেওঁৰ সিদ্ধান্তক উষ্মভাৱে অনুমোদন জনোৱাত একমত হৈছিল।

চাদুল্লাই মন্ত্ৰী হিচাপে শপত গ্ৰহণ কৰিছিল, আৰু তেওঁ তেওঁৰ পৰিয়ালৰ বাবে “ৰুকউড” নামেৰে জনাজাত এটা ঘৰ ভাড়ালৈ লৈছিল। ১৯২৪ তেওঁৰ বাবে এটা বেয়া বছৰ আছিল; ৯ ডিচেম্বৰৰ পুৱতি নিশা সন্তান জন্মৰ সময়ত তেওঁৰ মৰমৰ পত্নীৰ মৃত্যু হয়। তেওঁ সঁচাকৈয়ে নিষ্ঠুৰ আঘাত আৰু গভীৰ শোকৰ পৰা পুনৰুদ্ধাৰ কৰা নাছিল। তেওঁ কেতিয়াও পুনৰ বিবাহ কৰা নাছিল আৰু নিজকে কামত নিমজ্জিত কৰিছিল আৰু এটা কেঁচুৱা ছোৱালী কঢ়িয়াই আনিছিল আৰু তিনিজন পুত্ৰৰ চোৱাচিতা কৰিছিল।

১৯২৬ চনৰ নৱেম্বৰত তৃতীয় সংস্কাৰিত পৰিষদৰ নিৰ্বাচন অনুষ্ঠিত হয় আৰু সাদুল্লাক বৃহৎ সংখ্যাগৰিষ্ঠতাৰে তেওঁৰ সমষ্টিৰ পৰা ঘূৰাই দিয়া হয়। তেওঁক পুনৰ মন্ত্ৰী হিচাপে নিযুক্তি দিয়া হৈছিল। ১৯২৮ চনত তেওঁক নাইটহুডৰ সন্মান প্ৰদান কৰা হৈছিল। পৰৱৰ্তী বছৰত, অসমৰ ৰাজ্যপাল ছাৰ এগবাৰ্ট লৰি লুকাস হেমণ্ডে তেওঁক তেওঁৰ কাৰ্যবাহী পৰিষদত পাঁচ বছৰৰ বাবে সদস্য হিচাপে যোগদান কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনায়।

শ্বিলঙত এঘাৰ বছৰ অতিবাহিত কৰাৰ পিছত, আৰু অসমৰ ৰাজনীতিৰ প্ৰতি বিৰক্ত হোৱাৰ পিছত, তেওঁ অনুভৱ কৰিছিল যে তেওঁৰ বাবে এটা পদক্ষেপ লোৱাৰ সময় আহি পৰিছে। সুযোগ হাতত আছিল, বংগৰ গভৰ্ণৰ ছাৰ জন এণ্ডাৰছনে ব্যক্তিগতভাৱে তেওঁক উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ ন্যায়াধীশত্ব প্ৰদান কৰিছিল। ছাৰ চয়দ মুহাম্মাদ বাদুল্লা ১৯৩৫ চনত কলিকতালৈ গৈছিল। মুখ্য ন্যায়াধীশ ছাৰ হেৰল্ড ডাৰ্বিশ্বায়াৰে তেওঁক বাৰত দহ বছৰৰ নিৰন্তৰ অনুশীলনৰ প্ৰয়োজনীয় অভিজ্ঞতাৰ অভাৱত ন্যায়াধীশ হিচাপে নিযুক্তি দিব নোৱাৰিবুলি উল্লেখ কৰিছিল। তেওঁৰ গভীৰ হতাশা কমাবলৈ, তেওঁক এক যুক্তিসঙ্গত সময়ৰ ভিতৰত বিচাৰপীঠলৈ উন্নীত কৰাৰ আশ্বাসৰ সৈতে চৰকাৰী প্ৰনেতা হিচাপে নিযুক্ত কৰা হৈছিল।

প্ৰাক্তন সহকৰ্মীসকলৰ প্ৰচণ্ড চাপৰ সৈতে ৰাজনীতিৰ প্ৰলোভন তেওঁৰ বাবে যথেষ্ট শক্তিশালী আছিল। ভাৰত চৰকাৰ আইন, 1935-ৰ অধীনত 1937 চনৰ ফেব্ৰুৱাৰীমাহত এক সাধাৰণ নিৰ্বাচন অনুষ্ঠিত হৈছিল। সাদুল্লা অসমলৈ উভতি আহে আৰু বিধান সভালৈ নিৰ্বাচিত হয়। ৰাজ্যপালে তেওঁক মন্ত্ৰালয় গঠন কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছিল। এইটো তেওঁৰ অপৰিহাৰ্য সৌভাগ্য আছিল যে তেওঁ অসমৰ প্ৰিমিয়াৰ আছিল। এক হতাশাজনক বাধাৰ সৈতে, ন বছৰ ধৰি, এজন গভীৰ ধৰ্ম্মীয় ব্যক্তি, তেওঁ আপোচহীন সততাৰে ৰাজনৈতিক আৰু সামাজিক ধৰ্মক সমৰ্থন কৰিছিল।

তেওঁ ১৯৩৭ চনৰ ১ এপ্ৰিলৰ পৰা ১০ ছেপ্টেম্বৰ ১৯৩৮ লৈ আৰু ১৯৩৯ চনৰ ১৭ নৱেম্বৰৰ পৰা ১৯৪১ চনৰ ২৫ ডিচেম্বৰলৈ আৰু পুনৰ ২৪ আগষ্ট ১৯৪২ ৰ পৰা ১১ ফেব্ৰুৱাৰী ১৯৪৬ লৈ মিত্ৰজোঁট মন্ত্ৰালয়ৰ নেতৃত্ব দিছিল। অসমৰ ৰাজনীতিত অশান্ত বছৰ আছিল আৰু শক্তিশালী সংবিধানেৰে আশীৰ্বাদপ্ৰাপ্ত আছিল, তেওঁ ভক্তি আৰু উৎসাহ আৰু উদাৰতাৰে কঠিন কামটো দৃষ্টান্তমূলক সাহসেৰে প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। প্ৰতিটো ৰাজহুৱা কৰ্তব্যত তেওঁ অসমৰ জনসাধাৰণৰ স্বাৰ্থক তেওঁৰ হৃদয়ত সৰ্বাধিক ধৰি ৰাখিছিল। ১৯৪৬ চনৰ ১ জানুৱাৰীত নাইট কমাণ্ডাৰ অফ দা অৰ্ডাৰ অফ দ্য ইণ্ডিয়ান এম্পায়াৰ (কেচিআইই)ৰ সন্মান প্ৰদান কৰা হয়।

যিহেতু অসমৰ প্ৰধান মন্ত্ৰী মুহাম্মাদ সাদুল্লাই পূৰ্বৰ পূব বংগৰ প্ৰব্ৰজনকাৰীসকলৰ সৈতে ৰাজ্যখন কঢ়িয়াই আনিবলৈ ভূমি নিষ্পত্তি নীতিও হাতত লৈছিল। লাইন চিষ্টেম নামেৰে জনাজাত, এই নীতিৰ শিপা আছিল ভূমিখন অধিক উৎপাদনশীল কৰি অসমৰ পৰা অধিক ৰাজহ আহৰণ কৰাৰ ব্ৰিটিছ প্ৰচেষ্টাত (যিহেতু স্থানীয় কৃষকসকলে ব্ৰিটিছসকলৰ বাবে কাম কৰিবলৈ ইচ্ছুক নাছিল)। ই পিছত দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ নিৰ্মাণত ইয়াৰ “অধিক খাদ্য বৃদ্ধি” কাৰ্যসূচীৰ অধীনত প্ৰব্ৰজন নীতি বৃদ্ধি কৰে। সাদুল্লা পঞ্জাৱৰ প্ৰিমিয়াৰ/মুখ্যমন্ত্ৰী ছাৰ চিকন্দৰ হায়াত খানৰ (১৯৩৭ চনৰ পৰা ১৯৪২ চনলৈ শাসনত) এজন ঘনিষ্ঠ বন্ধু আৰু সহযোগী আছিল আৰু ১৯৪০ চনৰ মাৰ্চ মাহত লাহোৰ বা ‘পাকিস্তান প্ৰস্তাৱ’ৰ খচৰা প্ৰস্তুত কৰিবলৈ মিলিত হোৱা সৰ্বভাৰতীয় মুছলিম লীগৰ কাৰ্যকৰী সমিতিৰ সদস্য আছিল।

অসম বিধান সভাই ১৯৪৭ চনত সাদুল্লাক ভাৰতৰ সংবিধান সভালৈ নিৰ্বাচিত কৰে আৰু পিছলৈ তেওঁক খচৰা সমিতিলৈ নিৰ্বাচিত কৰে। এনেদৰে তেওঁ ভাৰত গণৰাজ্যৰ সংবিধান প্ৰস্তুত কৰাত সহায় কৰিছিল

মৃত্যু

১৯৫১ চনত তেওঁ গুৰুতৰভাৱে অসুস্থ আছিল। মৃত্যুৰ সম্ভাৱনা দেখা গৈছিল, কিন্তু ই তেওঁক সতৰ্ক কৰা নাছিল। তেওঁ যিটো ভৱিষ্যতবাণী নকৰাকৈ ভয় কৰিছিল সেয়া আছিল শাৰীৰিক আৰু মানসিক অক্ষমতা। তেওঁ লাহে লাহে আৰোগ্য হৈছিল আৰু স্বাস্থ্যলৈ পুনৰুদ্ধাৰ হৈছিল। তাৰ পিছত তেওঁ অৱসৰৰ জীৱন আৰু সভ্য অস্তিত্বৰ সুবিধাসমূহক শোকৰ সৈতে গ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁ নিজকে সামাজিক কাৰ্যকলাপৰ সৈতে সান্ত্বনা দিছিল, যাৰ ভিতৰত আছে আতিথ্য কঢ়িয়াই অনা।

শ্বিলঙত শীতকালৰ সময়ত তেওঁৰ স্বাস্থ্যৰ অৱনতি ঘটিছিল, আৰু ঠাণ্ডা বতৰৰ কঠোৰতাৰ পৰা বাচিবলৈ তেওঁ সমভূমিলৈ নামি গৈছিল। ১৯৫৫ চনৰ ৮ জানুৱাৰীত তেওঁৰ জন্মস্থান গুৱাহাটীত তেওঁৰ মৃত্যু হয়।

অসমৰ মুখ্য মন্ত্ৰীসকল