মুকুন্দ কাকতি (১৮৬৭-১৯৩৬) এগৰাকী বঙালী লেখক, কবি আৰু সাংবাদিক আছিল। তেওঁক অসম সাহিত্যৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ ব্যক্তি হিচাপে গণ্য কৰা হয়। ১৮৬৭ চনত অসমৰ কাকতি গাঁৱত তেওঁৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁ গুৱাহাটীৰ চৰকাৰী উচ্চ বিদ্যালয় আৰু কলিকতাৰ প্ৰেচিডেন্সি কলেজত শিক্ষা লাভ কৰিছিল। স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰাৰ পিছত তেওঁ কেইবাখনো বাতৰি কাকতৰ সাংবাদিক হিচাপে কাম কৰে, যাৰ ভিতৰত আছে অসম ভাষাৰ বাতৰি কাকত দৈনিক জনমভূমি।
কাকতিৰ সাহিত্যিক জীৱন ১৮৯০ ৰ দশকৰ আৰম্ভণিতে আৰম্ভ হৈছিল। তেওঁ উপন্যাস, চুটি গল্প, কবিতা আৰু প্ৰবন্ধকে ধৰি বিভিন্ন ধৰণৰ লিখনি লিখিছিল। তেওঁৰ আটাইতকৈ বিখ্যাত ৰচনাসমূহৰ ভিতৰত আছে মৃত্যুঞ্জয় (১৯০৩) আৰু ভুৱনমোহিনী (১৯০৭) উপন্যাস, আৰু কবিতা সংকলন মধুমালতী (১৯০৫) আৰু মধুশালা (১৯১৯)।
কাকতিৰ কামৰ বিশেষত্ব হৈছে ইয়াৰ বাস্তৱবাদ আৰু ইয়াৰ মনোযোগে ই অসম জীৱনৰ সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক দিশৰ ওপৰত। তেওঁ সাহিত্যিক ভাষা হিচাপে অসমক ব্যৱহাৰ কৰাত অগ্ৰণী আছিল, আৰু তেওঁৰ কামে ভাৰতীয় সাহিত্যত এক প্ৰধান শক্তি হিচাপে অসম সাহিত্য প্ৰতিষ্ঠা কৰাত সহায় কৰিছিল।
তেওঁৰ সাহিত্যকৰ্মৰ উপৰিও কাকতি এজন পণ্ডিত আৰু ভাষাবিদও আছিল। তেওঁ অসম ভাষা আৰু সাহিত্যৰ ওপৰত কেইবাখনো গ্ৰন্থৰ লেখক আছিল, যাৰ ভিতৰত আছিল অসম ব্যাকৰণ অসমৰ ভাচা (১৯১১) আৰু অসম অভিধান অসমৰ সবদকোষ (১৯৩০)।
আকাতি ভাৰতৰ সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মানসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম পদ্মভূষণ ৰ প্ৰাপক আছিল। ১৯৩৬ চনত ৬৯ বছৰ বয়সত তেওঁৰ মৃত্যু হয়।
কাকতিৰ জীৱন আৰু কামৰ ওপৰত অধিক বিতং দৃষ্টি ইয়াত দিয়া হৈছে:
- প্ৰাৰম্ভিক জীৱন আৰু শিক্ষাঃ কাকতিৰ জন্ম ১৮৬৭ চনত ভাৰতৰ অসমৰ কাকতি গাঁৱত হৈছিল। তেওঁৰ দেউতাক চন্দ্ৰধৰ কাকতি এজন উকীল আছিল, আৰু তেওঁৰ মাতৃ উমাদেৱী কাকতি এগৰাকী গৃহিণী আছিল। কাকতিৰ দুজন ভায়েক আৰু এগৰাকী ভগ্নী আছিল।
- শিক্ষাঃ কাকতিয়ে গুৱাহাটীৰ চৰকাৰী উচ্চ বিদ্যালয় আৰু কলিকতাৰ প্ৰেচিডেন্সি কলেজত শিক্ষা লাভ কৰিছিল। তেওঁ ১৮৯০ চনত প্ৰেচিডেন্সি কলেজৰ পৰা ইংৰাজী সাহিত্যত ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল।
- প্ৰাৰম্ভিক কেৰিয়াৰঃ স্নাতক হোৱাৰ পিছত কাকতিয়ে কেইবাখনো বাতৰি কাকতৰ সাংবাদিক হিচাপে কাম কৰিছিল, যাৰ ভিতৰত আছে অসম ভাষাৰ বাতৰি কাকত দৈনিক জনমভূমি। তেওঁ গুৱাহাটীৰ কটন কলেজতো শিক্ষক হিচাপে কাম কৰিছিল।
- সাহিত্যিক কেৰিয়াৰঃ কাকতিৰ সাহিত্যিক জীৱন ১৮৯০ ৰ দশকৰ আৰম্ভণিতে আৰম্ভ হৈছিল। তেওঁ উপন্যাস, চুটি গল্প, কবিতা আৰু প্ৰবন্ধকে ধৰি বিভিন্ন ধৰণৰ লিখনি লিখিছিল। তেওঁৰ আটাইতকৈ বিখ্যাত ৰচনাসমূহৰ ভিতৰত আছে মৃত্যুঞ্জয় (১৯০৩) আৰু ভুৱনমোহিনী (১৯০৭) উপন্যাস, আৰু কবিতা সংকলন মধুমালতী (১৯০৫) আৰু মধুশালা (১৯১৯)।
- বৃত্তি আৰু ভাষাবিজ্ঞানঃ তেওঁৰ সাহিত্যকৰ্মৰ উপৰিও কাকতি এজন পণ্ডিত আৰু ভাষাবিদও আছিল। তেওঁ অসম ভাষা আৰু সাহিত্যৰ ওপৰত কেইবাখনো গ্ৰন্থৰ লেখক আছিল, যাৰ ভিতৰত আছিল অসম ব্যাকৰণ অসমৰ ভাচা (১৯১১) আৰু অসম অভিধান অসমৰ সবদকোষ (১৯৩০)।
- বঁটা আৰু সন্মান: কাকতি ভাৰতৰ সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মানসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম পদ্মভূষণ প্ৰাপক আছিল। তেওঁক অসম সাহিত্য সভা বঁটাও প্ৰদান কৰা হৈছিল, যি হৈছে অসমৰ সৰ্বোচ্চ সাহিত্য বঁটা।
- মৃত্যুঃ ১৯৩৬ চনত ৬৯ বছৰ বয়সত কাকতিৰ মৃত্যু হয়। তেওঁক তেওঁৰ গৃহচহৰ কাকতিত সমাধিস্থ কৰা হৈছিল।
মুকুন্দ কাকতিৰ উত্তৰাধিকাৰীঃ মুকুন্দ কাকতিক অসম সাহিত্যৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ ব্যক্তি হিচাপে গণ্য কৰা হয়। তেওঁৰ কামে ভাৰতীয় সাহিত্যত এক প্ৰধান শক্তি হিচাপে অসম সাহিত্য প্ৰতিষ্ঠা কৰাত সহায় কৰিছিল। তেওঁক তেওঁৰ বৃত্তি আৰু অসম ভাষা আৰু সাহিত্য অধ্যয়নত তেওঁৰ অৱদানৰ বাবেও স্মৰণ কৰা হয়।
কাকতিৰ কামৰ বিশেষত্ব হৈছে ইয়াৰ বাস্তৱবাদ আৰু ইয়াৰ মনোযোগ েই অসম জীৱনৰ সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক দিশৰ ওপৰত। তেওঁৰ উপন্যাসসমূহে প্ৰায়ে পৰম্পৰাগত আৰু আধুনিক মূল্যবোধৰ মাজৰ সংঘাতৰ সৈতে মোকাবিলা কৰে। তেওঁৰ কবিতাইয়াৰ বাস্তৱবাদ আৰু দৈনন্দিন জীৱনৰ ওপৰত ইয়াৰ মনোযোগৰ বাবেও জনাজাত।
কাকতিৰ কামে অসম সাহিত্যত গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰভাৱ পেলাইছে। তেওঁক অসমৰ গদ্যৰ অন্যতম পথপ্ৰদৰ্শক বুলি গণ্য কৰা হয়, আৰু তেওঁৰ কামে আন বহুতো অসম লেখকক অনুপ্ৰাণিত কৰিছে। তেওঁক অসমভাষাৰ মানককৰণত সহায় কৰাৰ কৃতিত্বও দিয়া হয়।
কাকতিৰ কাম আজিও প্ৰাসংগিক। তেওঁৰ উপন্যাস আৰু চুটি গল্পবোৰে অসমৰ সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক ইতিহাসৰ অন্তৰ্দৃষ্টি প্ৰদান কৰে। তেওঁৰ কবিতা এতিয়াও অসম সাহিত্যৰ পঢ়ুৱৈসকলে উপভোগ কৰে। আৰু তেওঁৰ বৃত্তিৰ পৰামৰ্শ লোৱা অব্যাহত আছে অসমভাষা আৰু সাহিত্যৰ পণ্ডিতসকলে।
মুকুন্দা কাকতি হৈছে অসম সাহিত্য আৰু সংস্কৃতিৰ এক মুখ্য ব্যক্তি।
মৃত্যুঞ্জয় (১৯০৩): এই উপন্যাসখন ত্ৰৈশ শতিকাত নিৰ্মাণ কৰা হৈছে আৰু মৃত্যুঞ্জয় নামৰ এজন যুৱকৰ কাহিনী কোৱা হৈছে যি য়ে অসমৰ ইছলামী আক্ৰমণকাৰীসকলৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়ে। উপন্যাসখন অসম সাহিত্যৰ এক কালজয়ী আৰু ইয়াক কাকতিৰ অন্যতম শ্ৰেষ্ঠ ৰচনা হিচাপে গণ্য কৰা হয়।
ভুৱনমোহিনী (১৯০৭): এই উপন্যাসখন অষ্টাদশ শতিকাত নিৰ্মাণ কৰা হৈছে আৰু ভুৱনমোহিনী নামৰ এগৰাকী যুৱতীৰ কাহিনী কোৱা হৈছে যি য়ে তাই ভাল নোপোৱা পুৰুষক বিয়া কৰাবলৈ বাধ্য হয়। উপন্যাসখন সজ্জিত বিবাহৰ প্ৰথাৰ এক শক্তিশালী অভিযোগ।
মধুমালতী (১৯০৫): এই কবিতা সংকলনটো প্ৰেমকবিতাৰ সংকলন যিপ্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্য আৰু মানৱ আত্মাক উদযাপন কৰে। কবিতাবোৰতেওঁলোকৰ সৰলতা আৰু তেওঁলোকৰ সৌন্দৰ্যৰ দ্বাৰা চিহ্নিত কৰা হৈছে।
মধুশালা (১৯১৯): এই কবিতা সংকলনটো ব্যংগাত্মক কবিতাৰ সংকলন যিয়ে অসমবাসীক ধেমালি কৰে। কবিতাবোৰ তেওঁলোকৰ বুদ্ধি আৰু তেওঁলোকৰ হাস্যৰসৰ বাবে জনাজাত।
অসমৰ ভাষা (১৯১১): এই কিতাপখন এখন অসমব্যাকৰণ যাক অসম ভাষাৰ আটাইতকৈ বিস্তৃত ব্যাকৰণ হিচাপে গণ্য কৰা হয়। কিতাপখন হৈছে অসম ভাষা আৰু সাহিত্যৰ পণ্ডিতসকলৰ বাবে এক মূল্যৱান সম্পদ।
অসমৰ সবদকোষ (১৯৩০): এই কিতাপখন এখন অসমঅভিধান যাক অসম ভাষাৰ আটাইতকৈ বিস্তৃত অভিধান হিচাপে গণ্য কৰা হয়। কিতাপখন হৈছে অসম ভাষা আৰু সাহিত্যৰ পণ্ডিতসকলৰ বাবে এক মূল্যৱান সম্পদ।
মুকুন্দা কাকতি আছিল অসম সাহিত্য আৰু সংস্কৃতিৰ এক প্ৰধান ব্যক্তি। তেওঁৰ কামে অসম সমাজত গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰভাৱ পেলাইছে আৰু আজিও প্ৰাসংগিক হৈ আছে। তেওঁ অসমৰ সমৃদ্ধ সাহিত্য আৰু সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যৰ স্মাৰক।
Reference
- Mukunda Kakati: A Biography by Hiren Gohain (1999)
- This book is a comprehensive biography of Mukunda Kakati. It covers his life, his work, and his impact on Assamese literature.
- Mukunda Kakati: The Man and His Works by Mahendra Bora (2007)
- This book is a collection of essays on Mukunda Kakati’s life and work. It includes essays by scholars and critics from India and abroad.
- Mukunda Kakati: A Literary Study by Pradip Kumar Bhattacharyya (2011)
- This book is a literary study of Mukunda Kakati’s work. It examines his novels, short stories, poetry, and essays in detail.
- Mukunda Kakati: A Critical Study by Dhrubajyoti Bora (2013)
- This book is a critical study of Mukunda Kakati’s work. It examines his work in the context of Assamese literature and Indian literature.
If any mistake arises in this article please inform